We vertrekken bijna met spijt uit Ulcinj. We gaan het mooie uitzicht en het strand toch wel missen.
We gaan richting het meer van xxx. Eigenlijk niet ver maar door het vreselijke verkeer op de enige propvolle strandweg duurt het zeker 2 uur. In the middle of nowhere ligt ons volgende appartement, maar we kunnen er nog niet in: er moet nog schoon gemaakt worden en dat hadden we allemaal op de site kunnen lezen volgens de onaardige mevrouw.
We besluiten bij het meer te gaan kijken. Daar aangekomen blijkt Virpazar een soort Valkenburg waar iedereen je een boottrip probeert te slijten zodra je je auto hebt geparkeerd.

We besluiten eerst maar eens even wat te eten. De kepabcici ziet er uit en smaakt zelfs zoals onze Hollandse frikandellen. Ik neem een Griekse salade maar met mijn voornemen om meer vegetarisch te eten, gaat het in dit land van vleeseters een stuk minder goed.

Bij het lieve meisje Maliki boeken we een privé boottocht voor 2 uur. Ze belooft ons dat het heel mooi is en een aardige schipper en ze liegt geen woord. Het meer is wonderschoon door de vele waterlelies aan de oppervlakte en de vele vogels die dat als hun nestje gebruiken. Op de achtergrond overal bergen en ergens voelt het alsof je in Azië op het water bent, in Vietnam of zo. Het is ook helemaal niet druk, echt geweldig.

Midden op het meer mogen we lekker zwemmen. De schipper zet een trapje klaar en daar gaan we. Het water is heerlijk, helemaal niet koud en als je 360 graden om je heen kijkt: zo mooi, wauw!
Er moet een drankje bij. De schipper verzorgt ons goed. Hij vindt ons kennelijk leuk en legt met handen en voeten uit dat het water in december zo hoog stond dat de auto's niet meer langs het meer konden rijden. Daarna vertelt hij dat hij piloot was in het Servisch leger tijdens de Joegoslavische oorlog in 1991. Hij is neergestort en gewond geraakt aan voet en rug. Hij moest wel, zegt ie, het communisme is de boosdoener. We moeten weten dat Montenegro en Servië nu uit elkaar zijn. De Montenegrijnen hebben een kater overgehouden aan hun keuze voor Servië en het feit dat ze als gevolg daarvan jarenlang de paria van Europa zijn geweest. Montenegro doet inmiddels al jaren zijn best om lid te mogen worden van de EU als onafhankelijk land. Maar tot nu toe zonder succes, ondanks dat de euro wel is ingevoerd. Het is echt een lieve man. En ook die belofte van Malika klopte dus helemaal.

Daarna gaan we terug naar het appartement. Het is piepklein, te klein voor ons vieren eigenlijk, maar het zwembad en de rustige ligging is fantastisch.

Geschreven door 4opreis.reisverhalen