Vanuit Kotor rijden we naar Lovcen national park. De route voert langs oneindige haarspeldbochten met prachtige vergezichten over de Baai van Kotor die met elke bocht in de weg een beetje verder in de diepte komt te liggen. De weg is af en toe echt smal en de tegenliggers remmen niet bepaald af op hun weg naar beneden, dus ik zit af en toe met dichtgeknepen billen op de achterbank als Marc langs de uitstekende ronden of afgronden manoeuvreert.

Op de top ligt een tentje met een geweldig terras on top of the world. Ik maak kennis met een Russisch stel met een gave polaroid met retro look. Jop had in een van de haarspeldbochten een foto van hen gemaakt, die er prima uit blijkt te zien.De attractie in het park zelf is het mausoleum van Petrovic Njegos. Niets zo belangrijk als een dode held, dus kennelijk rechtvaardigt dat de 400 trappen naar boven (verzachtende omstandigheid is dat ze deze in een tunnel hebben aangelegd). Het graf van de prins-bischop is sober, 2 grote beelden bewaken de ingang zoals bij de Egyptische pyramides. Welke heldendaden hij heeft verricht, ik zou het niet weten, maar de man heeft er in elk geval posthuum een fantastisch uitzicht mee verdiend op een grijze zee van steen en bergen. De torentjes van opgestapelde stenen verraden de vele bezoekers aan dit mausoleum.

Onderweg naar beneden vallen me de auto's op. Nummerplaten uit allerlei landen van de Balkan: Servië, Bosnië, Kroatië, Albanië, ukraine, en Luxemburg. Nederlanders zijn er nog nauwelijks en ook andere west- Europeanen zijn een zeldzaamheid. Dat is ook weer eens wat anders. Vanuit het park rijden we naar Budva.

Budva wordt ook wel het Dubrovnik van Montenegro genoemd maar dat moet toch wishful thinking zijn van de Montenegrijnen. Budva mist de grandeur van Dubrovnik en is te toeristisch en vol met kitschige souvenirwinkeltjes die afleiden van het best wel mooie kleine stadje. We eten een pizza in een snikheet steegje en bekijken nog een leuk klein Russisch Orthodox kerkje voordat we besluiten toch nog snel een duik te willen nemen.

Het strand is nog steeds vol, ook al gaan de meeste mensen naar huis. Haringen in een tonnetje. Too much, dus na een snelle duik houden we het voor gezien en gaan we terug naar Kotor. Marc en ik sluiten de avond weer af bij ons tentje Bandiera met goeie muziek, mensen kijken, mjito en biertjes tot ze ons om 12 eruit kieperen.

Geschreven door 4opreis.reisverhalen