Na het ontbijt moeten we vertrekken van Samosir island. Met pijn in het hart maar er wacht een nieuw avontuur op ons. De boot gaat langs allerlei hotels om mensen op te pikken voordat we naar Parapat varen. Dat van ons was het mooist. Dat is zeker.

Het valt ons opnieuw op dat er eigenlijk maar weinig toeristen zijn en diegenen die er zijn, zijn veelal ook uit Nederland.

In Parapat staat onze taxi klaar. Jammer dat we niet nog even tijd hebben om over het marktje te lopen in het haventje. Ziet er leuk uit met heel veel fruit en groenten.

Gelukkig voor Jop is deze nacht goed verlopen. Dus pilletjes erin en go, voor onze rit van 6, 8 of 12 uur. Iedereen zegt maar wat maar in elk geval zullen we lang onderweg zijn naar Singkil, ook al ligt het volgens Google maar 288 kilometer van Parapat.

De weg voert ons terug naar Berastagi en dan richting Singkil. Het is haarspeldbocht na haarspeldbocht. We hebben de broer van Max Verstappen te pakken die cool en beheerst maar toch met flink gas er op de bochten neemt.

Na 6 uur rijden we Singkil binnen. Onze homestay blijkt niet te bestaan maar gelukkig vinden we via de lonely planet een guest house. Old Skool maar het werkt. Het is een soort Pipi Langkous huis met krullende dakjes en een veranda.

Binnen is het een soort bibliotheek of museum met foto's van de eigenaar in Parijs, Japan en Zwitserland aan de wand. Alles is van hout en er hangt de geur van nat hout. De kamers zijn niet al te schoon en pretty basic en na de luxe van gisteren is het even wennen.

We gaan iets te eten zoeken maar dat blijkt nog niet eenvoudig in dit gat van niks. In een klein hutje bij het strand is nog leven. Er zitten wat mensen en een vrouw staat te koken. Ze zijn helemaal verbaasd als we binnen komen en vragen of ze nasi kunnen maken voor ons. Hilariteit alom. En dat wordt nog beter als we meedoen met karaoke en Cas en ik samen het onvergetelijke Fireflies van owl city zingen. Iedereen wil met ons op de foto. Hilarisch!! Super leuk!!

Geschreven door 4opreis.reisverhalen