We kiezen niet voor de zonsopkomst trip naar Bromo. Dat betekent om 12 uur s nachts vertrekken en dus een nacht slaap missen. Na gisteren is dat wat te veel van het goeie. Hopelijk is zonsondergang ook de moeite waard.

We stoppen eerst bij de resten van een hindoe tempel en bezoeken een waterval. Daarna gaat de tocht in onze knalrode jeep naar de savanne rondom de Bromo en de sea of sand, een vlakte van zwart vulkanisch zand rond de vulkaan. De vlakte ziet er gaaf uit. Het kan niet tippen aan zandvlaktes elders, zoals bijvoorbeeld Sossus valei in Namibië, maar de zwarte kleur maakt het wel speciaal. Overal crossen brommertjes rond, die ergens naar toe op weg zijn in deze zee van zand of zich gewoon lekker amuseren.

Bromo is een heilige berg voor hindoes. Daarom staat er een tempel aan de voet van de berg, die helaas niet toegankelijk is voor niet-hindoes.

De tempel heeft niet kunnen voorkomen dat Bromo recent nog is uitgebarsten en daarom is het helaas verboden om het trapje tegen de kraterwand te beklimmen. In de aarde zie je nog een diepe geul die door de warme lavastroom is uitgesleten.

Vanaf het viewpoint heb je mooi uitzicht op de bromo en andere vulkanen. De zon gaat niet onder achter Bromo. Dat is natuurlijk waarom iedereen in de ochtend gaat. Beetje jammer maar het is wat het is. Het uitzicht is echter net zo goed prachtig. Sunset bij de Bromo kan van de bucket list af.

De terugreis is lang en gelukkig heeft onze chauffeur flink de vaart erin. Ze kunnen allemaal goed rijden hier over de kronkelige weggetjes. In de sea of sand rijden in het pikkedonker nog steeds brommertjes. Waar gaan die mensen in godsnaam naar toe?? Het laatste stuk gaat door kleine dorpjes met bogen van gekleurde kerstlampjes over de doorgaande weg. Ziet er heel feestelijk en sprookjesachtig uit in het donker.

Het is een lange dag geweest. We zijn moe en morgen moeten we er vroeg uit. Op de grond van onze hotelkamer ligt het zand van de zwarte Zee van de Bromo.

Geschreven door 4opreis.reisverhalen