De laatste 700 kilometer. Vliegen over de autobahn. Niet kijken als de teller over de 160 kilometer gaat. Af en toe een wolkbreuk. En dan zijn we weer in Nederland.
Even langs bij oma en opa. Ma ziet er beter uit dan het laatste half jaar. Meer energie, meer levend. Het had anders kunnen lopen. Maar ze krijgt een nieuwe kans. Laten we hopen dat ze die aangrijpt.
Angelique en Paul komen s Avonds nog langs. De warme overdracht van de casus. Maar ook gewoon gezelligheid. Ze zijn blij om ook even te kunnen afschakelen en vertrekken in de ochtend naar Denemarken.

Het was een vakantie, anders dan anders. Korter dan ooit en ook tamelijk onrustig. Maar ondanks Corona,de zorgen aan het thuisfront en mijn baas die mij tot 2x toe belt, zijn we blij dat we zijn kunnen gaan en Slovenië hebben kunnen ontdekken. We hebben genoten en hopen dat we snel weer de rest van alles wat op ons wacht kunnen gaan ontdekken. I can't wait.

Geschreven door 4opreis.reisverhalen