Na ontbijtbuffet met plastic handschoentjes gaan we richting Oostenrijk. Naar de Grossglockner, de hoogste berg met gletsjer van het land. Het is jeugdsentiment voor Marc die daar als kind is geweest en toen heel erg onder de indruk was. We rijden door binnenwegen en passeren de Oostenrijkse grens zonder dat we er erg in hebben. De Hochalpstrasse is prachtig. Mooie vergezichten, inhammen, ravijnen, alpenweiden, hier en daar een slaperige milka koe en uitzicht op de bergen met af en toe en toefje sneeuw. De grote gletsjer die Marc zich uit zijn jeugd herinnert is inmiddels gereduceerd tot een schim van wat het ooit was. There's global warming for you. Hoe is het toch mogelijk dat er nog steeds mensen ontkennen dat dit gebeurt? Onze kids zijn waarschijnlijk de laatste generatie die de stervende gletsjer kunnen zien. Wat een trieste gedachte eigenlijk. Er zijn opvallend veel toeristen boven, maar bij de Frans Jozef stube waar we een drankje en apfelstrudel doen valt het mee. Het uitkijkpunt en restaurant dragen de naam van de keizer. En met goede reden. De toenmalige keizer is hier echt geweest om in de bergen te wandelen en naar de Grossglockner te kijken. Ik ken de scène vooral uit de Sissi films. Franz Jozef die edelweiss wil plukken voor zijn sissi. ik beken het maar: het is een guilty pleasure: vroeger keken we elke kerst alle sissi films, zooo leuk! Zou Netflix die ook hebben, vraag ik me af...? Hnmm eens even zoeken.
We slapen bij een pensionnetje met retro/oma inrichting. Maar wat er ontbreekt qua interieur wordt goed gemaakt door de humoristische en onderhoudende gastvrouw die oorspronkelijk uit Kyrchizie komt en met haar Engelse man en dochter nu 5 jaar dit pensionnetje runt. Dochter Jenny van 17 gaat studeren in Salzburg. Of we nog kaninchen willen hebben haha. Toch maar niet, maar toch bedankt. Ha.
We kaarten in de avond. Jop wint. Daarna valt de elektriciteit uit. Slapen dus maar.

Geschreven door 4opreis.reisverhalen