Wow. Jungle trekking. Wat een avontuur!!! 2 dagen trekking en 1 nacht slapen in de jungle.

Vlak achter Bukit Lawang begint de jungle. Het eerste stuk is gemakkelijk, al is het meteen wel snikheet en vochtig. We zien allerlei apen, Gibbons en Thomas leaf monkeys en we leren van alles over geneeskrachtige planten. Onze giden Donny en Martin hebben er zin in. Donny probeert zijn Nederlands op ons uit en zingt liedjes. OMG wat een blije gasten.

Vroeger is er een rehabilitatie centrum voor Orang Oetangs geweest. Sommige van de 7000 mensapen die hier nog leven zijn dan ook halfwild. Zij hangen vaak rond in de buurt van het verlaten centrum. We zien er meteen 3 hoog in de bomen, druk bezig met eten. Een Orang oetang eet op een dag een boom met vruchten leeg en gaat dan naar zijn nest in de boom dat hij elke dag opnieuw maakt. Het is ongelofelijk hoe dichtbij je kunt komen. Af en toe kijkt er 1 je aan en gaat dan weer onverstoorbaar door met eten. Mooi om meteen zo'n mazzel te hebben.

Nog bizarrer dan onze eerste Oerang Oetangs te zien is wel dat er plots iemand "he Marc!" roept. Het blijkt Rob te zijn, de broer van Anke met vrouw en kids!! Fucking unbelievable, what are the odds??!!

We lopen door het dichte woud. Hoge bomen en planten die naar de zon reiken. Er valt bijna geen licht door de bomen, het is donker in het woud. Dat maakt het helaas niet minder warm. Het is snikheet en na een paar passen loopt het zweet je over de rug en ben je drijfnat.

Martin is meteen dikke maatjes met zijn 2 blanke jungle brothers van een andere vader en moeder. Hij is de ster van het gezelschap met zijn guitige koppie, droge humor en coole jungle fashion. De gidsen van groepjes die we tegen komen, reageren allemaal op Cas. " Long hair, long life" roepen ze dan naar hem. Of " long hair, long banana" . Veel long banana's in de jungle, want bijna alle gidsen hebben ook lang haar.

We zien later nog een aantal Orang oetangs. Mij verbaast het zo hoe kort bij ze zijn. Een keer komt het tot een close encounter en wordt een groot mannetje wat dreigend. Donny is de held van alle gidsen. Hij maakt zich groot en intimideert het dominante mannetje dat ons bang probeert te maken. Het geeft wel een beetje en dubbel gevoel. Iedereen en alles in Bukit Lawang is afhankelijk van de Oerang Oetangs en ook voor de langharige dieren zelf is het toerisme lijfsbehoud, maar je dringt wel hun territorium binnen en zoals blijkt wordt dat niet altijd gewaardeerd.

De dag eindigt aan een rivierbedding waar wat hutjes van bamboe palen met plastic erover staan voor de nacht. Even afkoelen, het was best pittig. Nou weet ik weer waarom ik zou moeten sporten (gelukkig maar een kort geheugen...). Er wordt gekookt in het kampje, geweldig wat je kunt bereiden met niks. Martin snijdt Oerang oetang kopjes uit steen met de jongens en s avonds als het donker is entertainment met kaarttrucs door Donny Copperfield en Martin in het hutje. Super gezellig.

Geschreven door 4opreis.reisverhalen