Ken je die glazen blokken die je als een muurtje op elkaar kan metselen? Nou dat was de scheidingswand tussen 2 doucheruimtes op de camping en dan gewoon met een douchegordijn i.p.v. een deur. Maar door die glazen wand heb je toch een beetje het idee dat je samen met de buurvrouw of buurman staat te douchen. Apart, maar het went.
We gaan om 10 uur rijden richting Fasas. De tocht is zo’n 2,5 uur. Het heeft geregend vannacht en ook in de ochtend is het nog grijs en regenachtig. Vanmiddag zal het droger zijn. Als het dan toch regent kun je maar beter een stuk rijden. Onderweg in Sveg stoppen we even bij de supermarkt. In dat dorp staat overigens een enorm houten paard. Het Dalarna paard is één van de meest bekende symbolen van Zweden. Verderop, vlakbij waar wij vanmiddag gaan landen, staat de fabriek van deze paardjes waarvan er waarschijnlijk wel één van mee naar huis gaat. Als we de boodschappen binnen hebben rijden we even door en stoppen bij een stroomversnelling om te lunchen. Het is lastig een plekje te vinden omdat er een Poolse chauffeur met zijn truck staat. Pff lekker dan op een toeristen parkeerplaats gaan staan met je truck. Uiteraard lukt het wel na enig manoeuvreren en over een heuvel tje te rijden. We hebben croissants gekocht en die smaken prima. Het is tenslotte zondag. Dan rijden we in één ruk naar de camperplek want we willen op tijd daar zijn omdat Lieke en Bregje ons inbellen bij het bekend maken van het geslacht van hun ongeboren kindjes. Als we op de plek aankomen is de eigenaar niet aanwezig. Dicky belt hem en hij geeft aan dat we kunnen gaan staan waar we willen. Hij zal later op de dag daarheen komen. Het is een bijzondere plek. De weg er naartoe ging de laatste 6 km over een onverhard bospad (je moet er echt niemand tegenkomen) en we staan bij iemand in de tuin zeg maar, een groot grasveld, er staat een houten huisje op, een gastenhuisje, een droog toilet, een grillplaats, picknicktafels, het ziet er allemaal lekker basic uit. Het hele dorpje is gevormd door kleine houten huisjes /hutten. Eigenlijk heel Idyllisch en ver weg van alles. Als de koffie is gezet zijn we online aanwezig bij de bekendmaking van het geslacht van de komende baby’s. Van Bregje wisten we het al en van Lieke nu dus ook. Heel leuk om er op afstand toch even bij te zijn. Dicky vermaakt zich daarna met het observeren en trachten te fotograferen van een spechtennest. Dan komt eigenaar, Lasse met zijn vrouw Lara, het terrein oprijden. Ze ontvangen ons heel gastvrij en zo ook het Duitse stel wat na ons aankwam. Wij maken ’s avonds spaghetti. Lasse nodigt ons nog uit om de grill te gebruiken die hij net heeft aangestoken, maar hier bedanken we voor, de spaghetti zit net achter onze kiezen. We wandelen even een rondje door dit bijzondere dorpje. Als we bijna terug zijn is Dicky Wilton ineens kwijt. Hoe kan dat nou? Dan ziet ze een handje uit een houten huisje zwaaien. Het is Wiltons hand die een toilet zag staan en daar gebruik van wilde maken. We sluiten nog even aan bij Lasse en Lara en het Duitse stel die met elkaar hebben gegeten. We kletsen wat en als het gaat regenen vertrekken wij naar binnen en maken koffie. Wilton heeft alvast gebeld naar de volgende camperplek, nl. die van Dick en Jacqueline Breukhoven. Zij hebben een Facebookpagina ‘ De Mazzel’ genaamd. We volgen hen al een tijdje en na hun eigen uitgebreide camperervaringen hebben zij zich gesetteld in Zweden en daar een camperplek aan huis gemaakt. Goed dat hij belde, want omdat er iemand heeft afgezegd Is er nog een plekje vrij bij hun. Leuk om daar morgen te landen.

Geschreven door Wiltondickyopreis.wereldreis