Het beloofd een warme dag te worden. Rond half 9 starten we met een ommetje. De 150e dag achter elkaar voor Dicky dat er gewandeld wordt. Onderweg spotten we de kuifleeuwerik en de roodkopklauwier met jongen. Na de wandelingen nuttigen we ons ontbijt en gaan op pad naar Castillo, een ruïne welke iets verder ligt dan de gierenrots. We laten ons met de pendelbus naar boven brengen want lopend is een hele klim. Het is gelukkig niet druk, dus we kunnen overal ruim staan en de gieren komen soms over ons heen vliegen. Dicky ontdekt dat er een pad naar beneden loopt en gaat daar even heen. Wilton gelooft het wel, maar als Dicky beneden staat weet ze hem toch over te halen om ook naar beneden te komen. De gieren komen ook hier heel dichtbij. We brengen er even wat tijd door en klimmen weer omhoog om vervolgens weer terug naar de camper te lopen. De pendelbus laten we aan ons voorbij gaan. We starten de camper en rijden een stukje terug. We stoppen op een parking met uitzichtpunt en zetten de stoelen buiten. Heerlijk om zo even te lunchen. De lunch, tja die bestaat uit knakworst met, zo je wilt, oud brood en een stroopwafel. We relaxen nog wat en rijden door. Dicky zag op een website dat iemand in de buurt van Toril een route had gereden over een onverharde weg en daar de bijeneter en de hop dagelijks had gezien. Toril is niet groot, dus die onverharde weg moet te vinden zijn. We rijden er in 3 kwartier heen en vinden idd een onverharde weg door de dehesa. Het is een prachtig gebied en als we even uitstappen blijkt het echt volledig stil te zijn. Waar kom je dat nog tegen, dat het zo stil kan zijn. In Nederland hoor je altijd nog wel ergens een auto rijden ofzo. Enfin, op de gehele route zien we een puttertje, wat mussen, een zilverreiger en een purperreiger en dat was het wel zo’n beetje. Zijn we daarvoor dat stuk komen rijden? Haha, en dan als we de verharde weg weer op rijden om naar de camping te gaan, vliegt er een bijeneter bijna tegen de voorruit aan. Mogelijk wilde hij de geplette bijen van de voorruit eten, of zat hij net achter een bij aan. Het is bij het dorpje waar we 3 dagen geleden ook 2 bijeneters zagen vliegen bij de kijkhutten.
Terug op de camping drinken we even thee en we hadden al besloten om in het restaurant te eten vanavond. We vragen de menukaart en krijgen een QR code om op de telefoon het menu te bekijken. Dat is geen doen omdat je niet alles in één keer op het scherm ziet. Toch maar de kaart vragen. Raar want die is toch ook weer anders dan wat achter die QR code zat. We gaan ervoor en bestellen een T-bone steak. Hij wordt vrij snel gebracht en de medium steak blijkt veel te rood, dus gaat hij terug. Na 10 minuten krijgen we de steak terug, die nog steeds niet helemaal oké is, maar we gaan er toch maar voor. De aardappelschijfjes die erbij liggen hebben ze gewoon laten liggen tijdens het opnieuw bakken van de steak evenals de gegrilde paprika. Die zijn nu dus koud. De ober, die het formaat heeft waar wij 2 keer inpassen, komt vervolgens ook niet meer vragen of het oké is nu. Als we hem op hebben, vraagt hij of we nog iets willen. We bestellen een koffie en betalen zonder fooi te geven. Er zijn grenzen vinden we. Vraag op zijn minst nog even of het allemaal in orde was. Het antwoord zou misschien niet bevredigend zijn geweest, maar van fouten kun je leren :-)
Terug bij de camper bladeren we door Wiltons loei scherpe Sony foto’s heen. Morgen gaan we richting Cáceres. Even op een andere plek staan en kijken wat daar te beleven is.

Geschreven door Wiltondickyopreis.wereldreis