Afgelopen nacht trok een wolkendek de hele lucht dicht, dus weer geen sterrenfotografie helaas. Maar wouw, wat een dag! Lek gestoken door de midges (volgens Wilton zitten er 60.000 in de camper), starten we rustig op. We moeten hier even wachten tot 10 uur omdat we nog 4 pond moeten aftikken voor een nachtje staan hier. Geeft niks, we rekenen af, doen nog een korte wandeling naar Bruce’s stone (ook weer een attractie omdat ene koning Bruce een tijdje terug op deze steen heeft gezeten), en we rijden vervolgens richting New Galloway om even wat boodschappen in te slaan. Dan rijden we door richting de Red Kite farm. Onderweg stoppen we bij een kerkje waar bij staat dat we welkom zijn, maar we kunnen er alleen niet in. Ook hier weer een oude begraafplaats. Graven worden hier blijkbaar niet geruimd. Wilton maakt van de gelegenheid gebruik om “een bruine pater” te doneren in de dixie die naast de ingang van de kerk staat. Als we er dan toch zijn……:-)
Op de Red Kite Farm zijn nog vrijwel geen bezoekers, behalve dan een fotograaf met een enorme lens. Het is iets over 12 uur en ze gaan hier om 14:00u de wouwen voeren. Dit doen ze vanwege het fokprogramma, zo begrepen we. De rode wouwen komen vanuit een straal van zo’n 25 mile allemaal naar de farm. Er komen best wat bezoekers naar dit spektakel kijken. Voor ons is het DE gelegenheid een topfoto van de rode wouw te maken. Tegen de tijd dat de boer met het voer komt, is het bizar hoeveel vogels zich verzamelen. Soms mooie vechtpartijtjes in de lucht. Als de boer eenmaal start met voeren scheren de vogels met een duikvlucht naar de grond om de stukken kip e.d. op te pakken. Het gaat zo snel dat het bijna niet te volgen is. Je hoort de vogels langs zoeven. De vogels zijn zo dichtbij, dat je zelfs met je mobiele telefoon een goede foto zou moeten kunnen maken. Binnen kun je koffie en cake bestellen en nog wat snacks of soep. Er worden wat souvenirs verkocht en zelfgemaakte artikelen. Ondanks dat we er geen genoeg van krijgen, gaan we even na 15:00u toch maar vertrekken. We willen zo’n 2 uurtje gaan rijden en net over de grens in Engeland ergens landen. Als we de grens passeren zoekt Dicky een plek om te gaan overnachten. Ze vindt een camperplek Blake Farm in Garsdale. Het dorpje ligt nog wel 12 mile vanaf de afslag van de snelweg. Een enigszins enge, hele smalle, maar prachtige landelijke route. Soms aan weerszijden stenen muurtjes zodat uitwijken erg lastig is. Slecht voor je spiegel zeg maar. Ook Engeland is mooi, althans, dit deel zeker wel. Als we uiteindelijk arriveren komt de boer ons tegemoet. We moeten 7 pond, graag cash, afrekenen en kunnen op het grote grasveld een plek uitzoeken. Er is gelegenheid om water te tappen en om het chemisch toilet te legen. Meer hebben we ook niet nodig omdat we helemaal zelfvoorzienend zijn. Dicky kookt snel een Hollandse pot en we zitten vervolgens nog tot half 9 in het zonnetje. Ook hier genoeg prikmuggen aanwezig, dus we vluchten naar binnen. In de camper blijken echter de midges meegereisd te zijn vanuit Schotland en wonen er nog altijd. Morgen rijden we een stuk richting Harwich. We kunnen rustig aan doen en hoeven niet al te ver te rijden. We hebben tenslotte nog steeds vakantie, dus ook morgen maken we eer weer een leuke dag van.

Geschreven door Wiltondickyopreis.wereldreis