De vogels zingen zoveel en zo luid hier dat je de neiging krijgt er een melodietje uit te ontfutselen. We staan op tijd op want deze dag gaat in het teken staan van het repareren van de watervoorziening. Eerst lekker douchen in de nette sanitaire voorzieningen die ze hier hebben gemaakt in één van de schuren. Allemaal keurig hier.
Op 10 minuten van de camping zou een reparatiebedrijfje voor campers moeten zitten. We rijden erheen en komen uit bij een bedrijf waarvan het lijkt of het verlaten is, half gesloopt en het heeft meer weg van een vuilstort en camperkerkhof, dan een reparatiebedrijf. Een herdershond achter het hek houdt de wacht, maar die is liever lui dan moe. De deur is op slot, maar het raam ligt eruit, dus mocht je naar binnen willen, dan kan dat. Wilton belt naar de nummers die op een bedrijfsbus staan. Hij krijgt contact en de man zegt er met 40 min. te zijn. We zetten maar even koffie dan om de tijd te doden. Dan komt er een auto het terrein op met een paar sjappies erin die zo breed zijn als dat ze lang zijn. Hun werkkleding bestaat uit een afgezakte joggingbroek met gaten (geen gulp nodig) en een blouse, alles vol vlekken. We schatten in dat het vader en zoon zijn. Hij heeft geen pomp voor ons helaas, maar geeft ons een tip waar we misschien meer kans maken. Op naar het volgende adres een half uurtje verder in Mitchelstown. Een vriendelijke man staat ons te woord. Hij keurt het merk pomp wat we hebben af en raadt ons een andere aan. Zelf heeft hij de laatste een half uur geleden verkocht en de op één na laatste heeft zijn collega laten vallen dus die kan niet gebruikt worden. Hij gaat voor ons bellen naar een paar gerenommeerde camperbedrijven, waarvan één in de buurt bij Limerick. Die heeft wel de pomp die we nu ook hebben. Beter iets dan niets, dus we rijden daarheen. Ruim een uur rijden binnendoor. Het is wel oppassen want breed is anders en de bochten en tegenliggers zijn soms verraderlijk. Als we moeten stoppen voor een spoorwegovergang zien we dat de spoorbomen gewoon worden bediend door een meneer met een geel hesje die de boom eigenhandig dicht en weer open duwt. Onderweg stoppen we even om een broodje te smeren en we gaan weer door. Aangekomen bij Cara motorhomes hebben ze de pomp al voor ons klaarliggen. Wilton vraagt of hij er toch niet ingezet kan worden door hun. Hij wilde het ook wel zelf doen en had zelfs wat materiaal meegekregen van het bedrijf in Mitchelstown. Die wilde zelfs ook videobellen met Wilton om hem instructies te geven. De mevrouw van Cara gaat naar de werkplaats om te vragen of ze tijd hebben. Ze zijn volgens haar nl. helemaal volgeboekt met reparaties. Wilton gooit nog wat charmes in de strijd en hij heeft het voor elkaar. Ze gaan hem hier repareren. Kost wel wat tijd komt de monteur later zeggen, want de watertank moet eruit om erbij te kunnen. Koffie dan maar…….en wachten. Deze dag is toch al aan gort, maar dan is het ook wel geregeld. Als we daar staan te wachten rijdt een stel het terrein af met een huurcamper. De poort is best breed, maar het lukt niet om er van weg te blijven. De buscamper ramt de poort en de plastic onderdelen van de bumper vallen op straat. “Is it a new one?” vraagt Wilton, “brand new” zegt de dame van het bedrijf hoofdschuddend. Het duurt heel even voordat het stel uitstapt. Die hebben wel even gevloekt daarbinnen denken we. Met een gezicht, wat strak in de plooi is terug gekeerd, gaat het stel alles regelen en het camperbedrijf neemt de schade op van de camper, maar ook voor de poort wordt een bedrijf ingeschakeld om alles te repareren. Schade van de camper kwam op zo’n 1200 euro (valt nog mee) en de poort krijgen ze nog te horen. Als ze opnieuw vertrekken neemt hij de poort wat ruimer gelukkig. Het was een Duits stel en als je dan een camper huurt met het stuur aan de andere kant is het even wennen met de breedte aan de andere zijde dan normaal.
Er komt een blije monteur de hoek omrijden met onze camper. Hij stapt uit en gebaart met een big smile dat alles gefixt is. Hij laat ons zien dat alles werkt, plaatst nog even de goede zekering en geeft er nog één reserve mee. Natuurlijk mogen we de tank nog even vullen met water. Met een nieuwe pomp rijker en wat euro’s armer gaan we op pad. Omdat we toch wel graag een stukje terug willen om morgen bij Kinsale te kunnen starten met de kustroute, The Atlantic Way, kiezen we een camping net boven Cork op een uur rijden. Ondanks de spits, het is rond 17:00u, rijden we er vlot heen. De camping is keurig netjes en we worden vriendelijk ontvangen. We maken pasta met de saus die we thuis al hadden gemaakt en hier in de vriezer hadden staan. ‘s Avonds wandelen naar het dorp Blarney en we doen daar, je raadt het al, koffie in de pub. Daarna terug gewandeld en bij elkaar weer 5 kwartier in de benen. Gevaarlijk wandelen hier langs een 80 km weg zonder trottoir of fietspad. Morgen richting Kinsale en vanaf daar weer plannen maken.

Geschreven door Wiltondickyopreis.wereldreis