Dicky heeft er zoals gewoonlijk al vroeg een ommetje opzitten. Het is al vroeg warm. We gaan vandaag op zoek naar de hutten die Joop ons heeft aangewezen op de kaart. Het is ongeveer een half uurtje rijden en Joop dacht dat we de eerste hut goed zouden moeten kunnen bereiken met de camper, ook al is een deel van de route onverhard. We rijden eerst 2 keer verkeerd, althans de eerste keer rijden we ons klem in het dorpje Benquerencia. De straten zijn te smal voor de camper, dus moeten we omkeren. Het is wel een adembenemende omgeving hier. Onderweg treffen we nog een hop die op de weg zit. Voor Dicky de 2e, want ze hoorde en zag er vanmorgen al één tijdens de wandeling. We kijken natuurlijk ook goed of we nog bijeneters zien, maar die treffen we helaas niet. Na 2 keer fout rijden, rijden we de goede route en komen uit bij een groot meer waar idd een kijkhut bij staat. Wilton gaat even naar de hut maar helaas die is op slot. Er is bij het meer ook niet echt veel te beleven. Stoelen naar buiten, luifel een stukje uit en genieten in de middle of nowhere. Er komen mountainbikers langs, maar dat was het dan ook. Geen kip te bekennen. We besluiten na de koffie richting de 2e hut te gaan. Onderweg stoppen we even bij ooievaarsnesten die nu eens niet op de kerktoren liggen, maar gewoon in de bomen. Ook naar deze hut rijden we niet in één keer goed. We parkeren de camper even aan de kant van de weg en doen weer hetzelfde, stoelen naar buiten en luifel uit en eerst lunchen. Daarna vervolgen we onze weg, ook onverhard en het wordt smaller en smaller. De camper past er nog steeds tussendoor, al gaat het maar net. In het ergste geval moeten we het hele stuk achteruit terug. Had ie maar geen camper moeten worden zegt Wilton dan. We vinden de hut die wel open is en helemaal onder gepoept door de vogels. Die komen hier dus wel. We zien voor de hut een ooievaar lopen en er zijn voldoende vogels, maar niet echt om goed te bekijken, laat staan te fotograferen.
We gaan weer langzaam aan terug. Het is bloed verziekend heet geworden vandaag. Terug op de camperplek kletsen we even met Joop en Yvon. Yvon blijkt bij Wilton uit de buurt te komen en op de dezelfde school gezeten te hebben gezeten. Hoe toevallig! We relaxen wat rundum camper en Joop loopt nog even langs om te vragen of we van wandelen houden. Jazeker! Hij gaat morgen met ons een tocht lopen van een km of 9. We hadden net zelf bedacht dat we vroeg zouden gaan wandelen, dus dit komt mooi uit. We spreken af om 7:30u. Na het avondeten gaan we nog even naar het kasteel lopen wat ook wel het balkon van de Extremadura wordt genoemd vanwege de prachtige uitzichten over het gebied. In het dorp is het druk, er zijn het hele weekend al communiefeestjes aan de gang. Het grappige hier is wel dat men op straat met een mondkapje oploopt, zelfs als men met de eigen partner loopt te wandelen of als men alleen is en het gras maait. Maar op het terras zit iedereen bij elkaar, luid pratend zonder mondkapje. Het is een klim naar boven, maar het kasteel biedt inderdaad mooie uitzichten over het gebied. We besluiten in het dorp koffie te nuttigen op het terras. Daarna lopen we terug, we moeten nl. de was nog doen want Wilton gooide een deel van zijn koffie over zijn t-shirt omdat er een vlieg in zat die hij bijna opdronk. Terug bij de camper zitten we nog heerlijk na te genieten van de dag. Het is hier super stil en de sterrenhemel is prachtig omdat hier nagenoeg geen lichtvervuiling is.

Geschreven door Wiltondickyopreis.wereldreis