We moeten er even aan wennen dat we ons niet klaar hoeven te maken voor vertrek. Dus rustig aan vanmorgen en ondanks de regen die af en toe valt, gaan we de wandeling doen die de Madslangrudberg opgaat. Sneldrogende kleding aan, regenjasje aan /mee, wat fruit en wat water en daar gaan we. Het spettert, maar dat drukt de pret niet. Voordat we weg gaan boeken we er een nacht bij, kopen wasmuntjes en zetten de was aan. Die is zeker klaar als we terug komen. De wandeling gaat eerst over een onverharde weg die vanaf de camping richting een soort parkeerplaats leidt aan de 33. Daar staat een veld lupines die nu volop in bloei staan. We moeten de weg oversteken en daar geeft een bordje de start van de wandeling aan, die onderweg met blauwe markeringen wordt aangegeven. Het is ongeveer 2 km omhoog, gelukkig niet heel steil, maar wel soms klimmen en klauteren, door drassige grond (vannacht veel regen gevallen), over omgevallen bomen en de elandenpoep ontwijkend. Zo wandelen we naar boven, ons afvragend waarom die elanden, die overal kunnen poepen nu net dat hele wandelpad moeten vol poepen. We zeggen normaal nat is glad en groen is niet goed. We kunnen echter niet anders dan over natte en mos groene stenen lopen. We hanteren het drie steunpunten principe. Dus maximaal een hand of voet vrij tijdens de verplaatsing. Voorzichtig begeven we ons langs de route. We hebben zelfs de camera’s opgeborgen. Het is een prachtig tochtje; de varens staan hier fier boven de grond en het bos is bezaaid met bosbessenstruiken die net in de bloemetjes beginnen te komen. Wanneer je hier in augustus zou lopen, zou je jezelf kunnen verwennen met wat kilootjes bosbessen. Er groeien ook prachtige mossen en met de varens, de naaldbomen en alle andere beplanting krijg je een soort “50 tinten groen” idee. Onze schoenen en broekspijpen hebben het te verduren, alles wordt drijfnat. We hebben het zelf ook te verduren, want zoveel muggen heb je nog nooit bij elkaar gezien en ze moeten Wilton hebben want die heeft geen spray op gedaan tegen de muggen. Als we boven zijn hebben we uitzicht over het dal. Natuurlijk staat er een brievenbus met schrift en noteren we onze naam hierin. Dan is het even zoeken hoe we verder moeten. Volgens Gea kun je rondlopen, maar we zien geen mogelijkheid om de tocht te vervolgen want dan zouden we van de rots af moeten en die is best steil. We bellen met Gea en ze geeft aan dat we een klein stukje terug moeten en dan het bordje naar de camping moeten volgen. 2,7 Km staat er op. Het is in het begin ook nog wel klimmen, soms met halsbrekende toeren en wat hulp, maar later dalen we alleen maar af. Oppassen geblazen dus! Het is glad, moerassig, blubberig en soms best steil naar beneden zonder al teveel grip. Op het laatste stuk, als je hoort dat je weer bij de weg bent, moet je nog een aantal bomen over, die dwars over het wandelpad liggen. Deze zijn door de sneeuw omgegaan. We denken dat we 2,5 uur weg zijn geweest. Het was een schitterende wandeling waarbij je soms het gevoel had in een regenwoud te zitten, zo mooi fris groen was het. Als we op de camping aankomen doen we snel de was in de droger en hangen we wat was op onder het afdak van één van de blokhutten die toch niet bezet is. We trekken droge kleren aan en Gea geeft aan dat de schoenen in een droogkast kunnen. Die hebben wel even nodig om droog te worden. Na de lunch is het natuurlijk ook vistijd voor Wilton en Dicky schrijft dit reisverslag. Ons huis, ook wel camper genaamd, ziet er niet uit, vol met stukjes gemaaid gras wat we naar binnen lopen en als het er net uitgeveegd is, ligt het er met dezelfde gang weer in. Wilton vangt niets. Vanavond misschien nog even proberen.
In de vriezer liggen nog garnalen, we hebben een zoete aardappel liggen, paprika, courgette en prei en er staat room in de koelkast. Het wordt een gerecht van zoete aardappelblokjes met een prutje van de genoemde groenten met room en wat kruiden. Het smaakt prima! Het is een mooie dag geweest zo, af en toe een buitje, maar een mooi wandeling in de pocket en lekker relaxen op de camping. Ook wel eens lekker. Morgen trekken we weer verder richting Trysil.

Geschreven door Wiltondickyopreis.wereldreis