Vandaag verloopt de geldigheid van de PCR test, dus we moeten Frankrijk uit. Volgens Bart van de camping is het onzin en mag je gewoon in Frankrijk blijven als je een test hebt gedaan. Wij hopen natuurlijk ook nog gecontroleerd te worden want we hebben niet voor niets 89 euro pp afgetikt voor die test.
We rekenen de camping af en wensen Bart en Michelle veel succes met hun onderneming. We zullen ook nog een hele positieve review schrijven in de camperapp. Dan zetten we koers richting Spanje. We hebben Bielsa ingetikt in de navigatie en dat is ongeveer 490 km rijden. We rijden lekker vlot door en hebben in dit deel van het land echt het gevoel dat we in Frankrijk zitten. We rijden via Rodez richting Toulouse en dan richting de Spaanse grens. Het landschap wordt wat vlakker, maar voor ons zien we de besneeuwde toppen van de Pyreneeën. Als we door de bergen rijden is het echt genieten van de uitzichten.
Als we in Bielsa op de camperplek arriveren, worden we niet meteen enthousiast. Het is niet meer dan een parking en er is verder weinig te beleven, behalve wat wandelmogelijkheden. Een half uur verder ligt nog een camperplaats in Ainsa-Sobrarbe. Deze ligt tegen de historische stadsmuren aan. Het ziet er pittoresk uit. Het is 26 graden, dus we gaan even lekker in de zon zitten. De roofvogels zijn veelvuldig aanwezig hier en cirkelen boven het stadje.
Omdat we de oogst uit de moestuin mee hebben genomen eten we in die 26 graden andijviestamppot. Evengoed smaakt dit prima. Na het eten verkennen we het historische stadje. Een sfeervol tafereeltje, maar wat jammer dat hier dan ook auto’s in mogen. Dat maakt het meteen minder sfeervol vinden wij. Wat het ook minder sfeervol maakt zijn de vrijwel lege terrassen omdat er vrijwel geen toeristen zijn. Op de camperplaats staan alleen Spanjaarden.
Als Wilton na ons wandelingetje koffie aan het zetten is, bedenkt hij zich dat hij het domste jongetje van de klas is. Hoezo dan? Hij is de lader van zijn camera accu vergeten. Das wel een dingetje……….en heel dom idd.....Morgen effe wat regelen dan maar, want als we naar de Extremadura gaan, dan wil je gewoon foto’s schieten.
Dicky maakt nog een ommetje als de zon aan het zakken is. De bergen veranderen in een silhouet wat een prachtig gezicht is. Voor morgenochtend heeft ze in ieder geval een leuke wandelroute ontdekt.

Geschreven door Wiltondickyopreis.wereldreis