Vandaag was een cadeautje! De dag begon met een harde frisse wind die vannacht ook goed zijn best deed. Na het ontbijt maken we ons klaar voor de wandeling. Onze rugzakken gevuld met een jas (waarschijnlijk niet nodig), een fles water, wat snacks, onze lunch ( de pastasalade van gisteren) en de brander om koffie te maken. We moeten eerst naar een camping lopen om de wandeling te kunnen starten die we voor ogen hebben. Het lukt ons, as usual, om in de eerste meters al verkeerd te lopen, maar de schade blijft beperkt tot een 100 meter. Als we op een parking komen ongeveer een kilometer van het startpunt af, gooit Dicky haar trui al uit en verruild haar lange broek voor de korte want de zon schijnt weer uitbundig. Bij de camping waar we willen starten kan de dame bij de receptie ons niet zeggen hoe en waar we de wandeling die we willen maken het beste kunnen starten. Bijzonder want iedereen die hier komt gaat wandelen in de bergen van Mourne. Er is een meeting vandaag en er komen veel mensen /wandelaars, dus Wilton vraagt de mevrouw aan de poort die de gasten de weg wijst naar de parkeerplaats hoe we de wandeling kunnen starten. De vrouw legt het kort en kordaat uit hoe we moeten lopen. Of er ook bordjes staan voor de richting? Nee die zijn er niet, dus gewoon het pad volgen en het juiste pad volgen want je kunt jezelf hier helemaal verloren lopen. Tijdens de wandeling blijkt dat zelfs het te volgen pad niet altijd duidelijk is. We lopen soms op een hele sompige grond, dan weer over keien, grind, gras, alles gehad zeg maar. Nog nooit hebben we zoveel zonnedauw gezien, vaak ook op plekken waar engels gras staat. We weten zeker dat we wel wat hebben plat getrapt want ze zijn niet te missen. We moeten tegen een berg op om bij Hare’s Gap Gate te komen een muur met een doorgang. Na die doorgang lopen we om de berg heen die ernaast ligt. We zijn het pad even kwijt, maar vertrouwen erop dat we er wel weer één tegenkomen wat hopelijk de goede kant uitgaat. Mooi moment om te lunchen en koffie te maken. Wilton laat ook de drone vliegen daar. Het is een prachtig dal daaronder met een meer, het Ben Crom Reservoir. Waar je ook heen kijkt, je ziet op elke berg wel mensen wandelen. Wilton kijkt op de gps waar we ongeveer zitten en belangrijker nog, welke richting we uit moeten. Vol goede moed gaan we verder. We hebben nog wel een stukje voor de boeg en onze ervaring is dat als we een tocht van 10 km gaan lopen, dit altijd langer wordt🤔 Als we om de berg heen zijn herkennen we in de verte het pad wat we op de heenweg liepen. Naar dat punt moeten we om terug te lopen naar het startpunt. We laten de drone nog een keer vliegen en maken wat foto’s vanuit de lucht. Terug op de camping blijken we zo’n 16 km gelopen te hebben. De tocht was 10 en heen en terug naar het startpunt was ook een kilometer of 2 á 3. Het komt dus best overeen dit keer. We kunnen uitpuffen in het zonnetje met een kop thee. Het is inmiddels 16:00u. ‘s Avonds eten we een broodje hamburger met salade en de voorspelde regen valt nadat we buiten de koffie dronken. Zei je regen? Ja een klein buitje voor het stof. Morgen is er gewoon weer een zonnige dag voorspeld. Deze dag was in ieder geval om door een ringetje te halen.

Geschreven door Wiltondickyopreis.wereldreis