We staan vroeg op want we willen op tijd bij het Glenfinnan viaduct zijn. Het kan daar erg druk worden. Na een lekkere douche en een bak yoghurt, rijden we de camping af. Naar Glenfinnan is het een half uur rijden. We hebben op internet gevonden dat de stoomtrein rond 11:15u en rond 13:15u over het viaduct komt uit de juiste richting voor de foto. Als we daar aankomen zetten we eerst koffie. Wij staan keurig geparkeerd en het loopt al snel vol. Rond 9:45u lopen we rustig richting het uitzichtpunt en daar zoeken we een goede plek uit, zodat we een leuke foto kunnen schieten. Het is regenachtig en dus ook erg blubberig. We hebben de regenbroeken aan. Het feit dat het windstil is zorgt voor veel, heel veel midges. Maar ja, alles voor de foto, dus we staan een half uur lang die beesten weg te slaan. Er zijn ook toeristen met strakke leggings en blote enkels. Leuk om te zien hoe die om zich heen staan te meppen naar de midges terwijl ze er door honderden worden aangevallen. Ook leuk om te zien is een Japans stel wat een selfie maakt, de dame breed lachend, de heer misschien ook, maar die houdt zijn mondkapje op. Dan horen we de stoomtrein aankomen……..als hij over het viaduct komt laat hij van zich horen door de toeteren en vervolgens produceert de machinist extra stoom voor de toeristen. Echt een beleving om dat te zien. We staan richting de binnenkant van de bocht en denken dat het ook wel mooi is om aan de buitenkant te staan. Dus gaan we terug naar de camper (onderweg veel om zich heen meppende Japanners met selfiesticks), drinken daar nog koffie en eten een broodje en lopen dan weer terug voor de 2e trein. Dit keer met ons muggennet over ons hoofd en dat is echt een verademing. Het is een toerist trap, maar wel echt leuk om gezien te hebben. Die Schotten verdienen veel geld aan het feit dat een aantal plekken het decor zijn geweest voor een film. In dit geval dus voor de Harry Potter films. Ondanks het grijze weer hebben we wat leuke plaatjes geschoten en gaan we koers zetten op een volgende plek. We rijden terug richting Fort William en slaan dan af naar het plaatsje Caolasnacon, wat aan Loch Leven ligt. Dat is getijdenwater omdat het vanuit de zee komt, dus hier kan Wilton vergunningloos vissen. Als we daar aankomen, rijden we een wat rommelig terrein op. We moeten ons melden bij het raam van een woning en checken in bij de boer die in zijn dito kloffie verschijnt nadat we op een bel gedrukt hebben. We spreken 1 nacht af omdat we eerst willen kijken of er wat wandelroutes zijn. We kunnen dan altijd nog besluiten een extra nacht te boeken. We parkeren de camper aan het water en na een mok thee gaat Wilton vissen (en vangt vis!). Dicky doet even haar ogen dicht en loopt vervolgens een ommetje. Op het terrein verschijnen 3 herten (bokken) en die komen hier vaker. Ze lopen lekker te grazen en zijn niet echt bang. Dicky maakt een prutje van van alles (gehakt, mais, prei, paprika, zoete aardappel) en het smaakt ook nog. De camping is inmiddels een stuk voller. Veel mensen op doorreis. Wij reizen morgen ook verder hebben we besloten en willen dan echt ergens 2 nachten gaan staan en een paar flinke wandelingen gaan maken.

Geschreven door Wiltondickyopreis.wereldreis