We moeten vandaag zeker 40 minuten rijden naar de volgende bestemming. Het wordt een luxe camperplek bij Kirkwall. Kirkwall is een vrij grote plaats hier met een haven waar vandaan veerboten gaan en waar cruiseschepen aanmeren. Voordat we vertrekken lopen we nog even het wandelpad uit wat we gisteren hebben gelopen om nog 2 geocashes te pakken. Er is al best weer wat bedrijvigheid op de parkeerplaats hier van mensen die komen wandelen. Het is laagwater, dus gemakkelijk oversteken naar het eiland met de vuurtoren. We pakken de weg die het dichts langs de kust loopt. Mooie vergezichten weer hier, dus dat is weer op en top genieten. Als we bij Kirkwall zijn gaan we even de supermarkt in, in ieder geval op zoek naar filterzakjes. Het goede nieuws is dat we ze hebben gevonden, maar het is geen standaard product hier in de winkels zo blijkt. We slaan nog wat dingen in en dan rijden we naar de camperplek. Er is niet altijd iemand bij de receptie, maar wij treffen Patricia die ons op een zeer vriendelijke wijze verwelkomt. We vertellen dat we straks naar de whisky stokerij gaan en vragen hoe lang dat lopen is. Ze geeft meteen een kaartje van een taxibedrijf want is zal zeker zo’n 50 minuten zijn. Nou, daar draaien wij onze hand niet voor om. Of we terug ook nog kunnen lopen valt nog te bezien :-)We lopen eigenlijk dwars door Kirkwall en komen na ruim 45 minuten aan bij de stokerij. We hebben om 14:00u een tour afgesproken. Omdat we nog vroeg zijn kijken we even rond in de shop en zien dat whisky echt heel duur kan zijn. Wilton ziet er één staan van 3300 pond uit 1968, gebotteld in 2008 en er zijn 1550 exemplaren van. Beter om zo’n fles niet te laten vallen dus. Martha een jonge studente die de zomer op de Orkney’s doorbrengt om te werken, is onze gids. Ze start als eerste met het aanbieden van een glaasje whisky om te proeven. Dicky, die nog nooit zulk sterk spul opheeft, waagt zich er ook aan. En eerlijk toegegeven, een beetje nippen aan dat spul is best te doen. Ondertussen kijken we een film over het ontstaan van deze whisky, in de meest noordelijke stokerij van Europa waar de whisky ook nog op de ouderwetse manier wordt gemaakt. Op dit moment ligt het productieproces stil bij de stokerij omdat een vrachtwagen chauffeur een belangrijke leiding heeft stuk gereden. Het herstellen en weer in werking brengen van het hele proces kan tot december duren. Een behoorlijke strop voor deze stokerij. Dit is een “even Apeldoorn bellen” gevalletje waar ze over 12 jaar weer last van krijgen. Whiskey ligt nl 12 jaar of langer. Ze legt tijdens de rondleiding het hele proces uit en we sluiten af in het proeflokaal met een proeverij van 2 whisky’s, één van 12 jaar oud en één van 18 jaar oud, respectievelijk 40 en 120 pond voor een fles. Ze legt ons uit hoe de whisky in de hand te houden om hem op temperatuur te brengen en er een paar keer aan te ruiken voordat je een slokje neemt. Vervolgens stelt ze voor een drup water erbij te doen. En dat kleine beetje water maakt de smaak meteen wat zachter. We krijgen het whiskyglaasje mee naar huis en zelf scoren we een fles met een whisky van 12 jaar oud, voor gelegenheden zeg maar. De wandeltocht terug naar de camper gaat gelukkig in een rechte lijn. Onderweg stoppen we voor een bak koffie met carrot cake. Terug in de camper hebben we zo’n heerlijk rustmomentje. Weer zo’n dag die niemand ons meer afpakt. Whisky geproefd, check! ’s Avonds maakt Dicky wat eenvoudigs om te eten. De plek hier is heerlijk rustig. We hebben uitzicht over de baai naar de haven. De plekken zijn netjes en ruim en het sanitair om door een ringetje te halen. Wat wil een mens nog meer! Na 2 nachten vrij staan is een uitgebreide douche ook wel weer eens prettig. Morgen willen we richting St. Margarets Hope in het zuiden rijden. Gewoon om te kijken en misschien te wandelen daar. We zien wel wat de dag gaat brengen.

Geschreven door Wiltondickyopreis.wereldreis