Na de regen van gisterenavond is het vanochtend weer mooi weer. Dicky is op tijd uit de veren voor haar wandeling en besluit een deel van de wandeling van gisteren te doen. Naar het kapelletje en terug. Als ze in het nabij gelegen gehuchtje loopt om omhoog te gaan, beginnen er een paar flinke honden te blaffen op een erf. Eén van de honden laat zich zien door een gat in de afrastering van de tuin. Daar zal ie toch niet doorheen komen? Jawel hoor, met een opgetrokken bovenlip komt de hond door de afrastering en rent achter Dicky aan. Ze geeft een schreeuw en gebaart hem de andere kant op. Gelukkig, hij blijft staan. Deze route gaat ze dus niet terug nemen. Ze kiest ervoor een wandeling van de app te pakken die een mooi rondje maakt. Uiteindelijk komt ze dan weer in dit gehuchtje uit, maar niet langs deze boze hond. Goede keuze ook want de route is echt heel mooi. Door de regen van gisteren hangt er nog een mooi wolkendek in de bergen. Bij het klooster op de berg is het helmaal stil. Dat was gisteren wel anders. Ondertussen is Wilton zijn bed uit. Hij voelt zich niet helemaal top, heeft vannacht last gehad van zijn buik en start rustig op. Hij vraagt zich af waar Dicky blijft. Nou die gaat net het gevecht aan met een 2e boze hond die samen met haar puppy op de weg staat en ook achter Dicky aankomt. Ze schreeuwt naar hem, rent een stukje (moet je natuurlijk nooit doen), en ook deze hond blijft uiteindelijk staan. Pffff…….wat een schrik toch steeds. Veel mensen hebben een hond hier in Spanje en op die boerderijtjes lopen er soms wel 4..
Terug bij de camper doet Dicky haar avonturen verhaal. We ontbijten en rekenen de camping af. Inmiddels is het gaan regenen. Wilton staat in een plensbui de wc te legen en water bij te vullen. We hadden op regen gerekend en gaan vandaag dan ook een uurtje of 3,5 rijden naar de Noordkust. Net voor San Sebastian willen we nog een nachtje op een Spaanse camping staan want morgen zullen we Frankrijk inrijden. De camping ligt in Zarautz. Het is een middelgrote camping met alle faciliteiten. Er is een deel met seizoensplaatsen en verder vooral campers, tenten en auto’s met daktenten. Hier komen veel surfers, zo blijkt. Maar er arriveert ook een grote camper uit Noorwegen. Er stapt een vrouw alleen uit. Ze is alleen op reis zo vertelt ze. Haar camper is een meter of 8 denken we. Toch stoer als vrouw alleen zo’n lange reis maken. Als we ons hebben geïnstalleerd gaan we even aan de kust kijken. Hier is een soort uitkijkpunt met een ruïne. Het is wel even stijl naar beneden lopen. Wilton gaat op zijn badslippers en we lopen natuurlijk eerst een route op die bijna onbegaanbaar is. Toch maar een andere route kiezen. Bij dit uitkijkpunt kun je met een trap stijl naar beneden. Er zijn veel jongelui die op de rotsen liggen te zonnen of in zee tussen de rotsen aan het snorkelen zijn.
We gaan vanavond eten in het restaurant van de camping. We verwachten geen culinaire hoogstandjes, maar hopen op een goede maaltijd. En die krijgen we! Niets bijzonders, frietjes met varkensribbetjes (of zoiets). Goed gebakken, iets teveel zout, maar dat kunnen we eraf schrapen. Het is ook druk met eters en drinkers, dus er zal vast iets goeds aan zijn. Van een verzorgde omgeving hebben ze nog geen kaas gegeten. Prullenbakken puilen uit, het terras mag best eens geveegd worden en de bediening loopt er bij alsof ze thuis zijn en de deur niet meer uit hoeven. Enfin, het eten is goed en daar gaat het om.
We maken nog een plan voor morgen, dan rijden we Frankrijk in en zullen ergens onder Toulouse gaan landen. We gaan het zien.

Geschreven door Wiltondickyopreis.wereldreis