Dicky heeft last van haar rug en staat vroeg op. Ze gaat haar dagelijkse ommetje doen als Wilton zich nog een keer omdraait. Onderweg ziet ze een vos lopen met een prooi in zijn bek. Ze volgt hem nog even, maar hij zet het op een rennen. Terug bij de camper zorgen we rustig aan dat we klaar zijn voor vertrek. We lozen vuil water en vullen de tank met schoon water. Op naar Cáceres via een prachtige binnendoor route. Dit is het echte Spanje, kneuterige dorpjes met terrasjes vol oude mannen. Het is tenslotte weekend. Als we bij Cáceres aankomen, schieten we eerst de Lidl in voor wat brood en andere zaken. Dan besluiten we eerst in de omgeving wat rond te rijden en een plek te zoeken om even te staan voor de lunch alvorens we naar de camping gaan. Je zou een prachtige route moeten kunnen rijden richting Trujillo. Je rijdt dan door het steppe gebied. We gaan even van de grote weg af en vinden een mooie plek om even te stoppen. Even heerlijk zitten met een broodje en wat te drinken en genieten van het uitzicht.
Veel informatie over de omgeving halen we van een website die is gemaakt door een Nederlander over dit gebied. Die Nederlander woont hier ook. Wilton zegt ineens, als ik die Corné nou eens bel en vraag of we daar niet met de camper kunnen staan. Hij belt hem op en maakt er een mooi verhaal van: “mijn vrouw wil graag bijeneters fotograferen”, ja duh…….en Wilton niet zeker? Die bijeneters, die zitten hier genoeg vertelt Corné, die in Montanchez woont, een dik half uur verderop. Maar hij heeft geen camperplaats. Wel weet hij te vertellen dat een ander Nederlands stel net een camperplaats heeft geopend in Montanchez. We besluiten Cáceres te laten voor wat het is en rijden richting Montanchez. Daar aangekomen ziet een meneer ons rijden en die gebaart dat Wilton zijn raam open moet draaien. De meneer zegt vervolgens dat de camperplek even verderop is. We rijden erheen en als we daar aankomen staan we voor een gesloten hek. Dicky belt en krijgt Yvon aan de lijn, die haar vertelt dat het hek gewoon open is en we van harte welkom zijn. Yvon en Joop staan ons al op te wachten. Ze zijn hier 2 jaar geleden komen wonen en we zijn op hun gloednieuwe camperplek de 2e gasten. Joop dacht even dat wij hen hadden gevonden op de camperapp, want daar had hij hun camperplek net een uur geleden aangemeld. Dat zou wel heel toevallig zijn. Nee hoor, we komen via een tip van Corné. We kunnen een plek uitzoeken. Op het terrein staat ook een Duitse camper, zij waren dus de allereerste gasten. Het ziet er keurig uit hier en het is een fantastische plek. Joop vertelt dat er dagelijks wel bijeneters komen en ook de wielewaal is een vaste gast. Het is nu al leuk!
We maken wat vlees op de Lidl bbq en eten er salade en stokbrood bij. Het weer betrekt iets en art begint te waaien. Wilton schiet de Duitse camperaars te hulp die de luifel willen indraaien. Die is best groot en dat is dan met z’n tweeën zelfs nog lastig. Er vallen wat spetters regen, maar het mag geen naam hebben. Het is vandaag de koudste dag van de week, 29 graden. Morgen gaat het naar boven de 30. ’S Avonds zien we een paar keer de wielewaal en het groepje bijeneters hebben we slechts gehoord. Morgen weer een dag. Joop heeft ons uitgelegd dat er in de buurt nog een paar vrij toegankelijke fotohutten zijn, dus we gaan op verkenning. We houden het wel even vol hier denken we.

Geschreven door Wiltondickyopreis.wereldreis