Donderdag 28 mei
Het is 8 uur als we besluiten om op te staan. Buiten is het heerlijk, al waait het wel vanochtend. Dit doet Wilton besluiten een doe het zelf alternatief stormbandje te maken voor de luifel; spanband, stuk hout als haring en een stuk elastiek. Na het ontbijt en de koffie gaan we starten met de wandeling. Zal ik nog brood maken?, vraagt Dicky. Nee joh, het is maar 8 km en dus zijn we rond 12 uur terug. Oké dan een appel en een flesje water. We gaan de wandeling maken die Chateau Beaufort heet. 8 Kilometer is deze. We lopen al snel het bos in en genieten van een mooie ochtend met zonnig weer. Onderweg ook stukken weiland met koeien, die allemaal op hetzelfde schaduwplekje willen staan. Ook zien we een groene specht wegvliegen vanuit het weiland. Hoog boven ons zien we door de verrekijker een kraai proberen een rode wouw te verjagen. Er zweven ook buizerds rond op zoek naar een snack. Onderweg zien we nog geen chateau, maar wel een mooi groot landhuis. Mogelijk is dat het chateau? We eten ons appeltje daar, drinken wat en vervolgen de route. Op een gegeven moment lopen we langs het beekje wat op dat stuk veel kleine watervalletjes heeft. Dicky maakt er haar 3x50 foto met lange sluitertijd. De omgeving kenmerkt zich verder door steile rotswanden in het bos, een stromend riviertje, loof en naaldbomen en veel vogel geluiden. We zien een koppeltje grote kwikstaarten een bad nemen in het beekje en vinden ook een kleurrijke vink, maar welke? Als we er bijna 8 kilometer op hebben zitten bedenkt Dicky zich dat het misschien wel 8 kilometer naar het chateau is en dat we er dan ook nog 8 terug moeten………Hebben wij weer, wij denken een wandeling te maken van 8 kilometer en dan terug te zijn op de camping. Voorzichtig vertelt Dicky aan Wilton wat haar gedachten zijn. Het zal toch niet? Wilton begint in zijn (survival)modus te komen en zoekt de GPS in zijn rugzak die daar zit voor als we de weg kwijt zijn of als de telefoon verbinding slecht is. Yep we moeten nog een stukje. Even op google maps kijken waar de camping ligt. De verbinding is erg slecht, dus het duurt even, maar daar zitten we toch echt ruim 8 kilometer vandaan. De knop omzetten dus en bedenken dat dit echt, maar dan ook echt iets voor ons is. Het kasteel is overigens een bouwval wat voor de helft in de steigers staat. Er zou, als er geen corona heerste, wel een terras zijn, maar dat is nu dicht. Anders hadden we nog een broodje kunnen scoren. We lachen erom en gaan de weg naar de camping gewoon via google maps en de gps van Wilton lopen. Bloedheet natuurlijk want het is inmiddels midden op de dag. De omgeving is wel prachtig. Als we nog 45 minuten van de camping af zijn, rusten we nog even onder een boom in een weiland en drinken we ons laatste water op.
Terug op de camping zetten we koffie, eten we nog een banaan, doen de was en rusten vooral ook uit. Oh ja, de kipfilet moest uit de vriezer. Hoe krijgen we dat nog ontdooit? Wilton bedenkt er iets op, het zakje kipfilet in de glazen koffiepot en die even een uurtje in de zon. Opgelost!! Voor ons zitten de bonte spechten achter elkaar aan in de bomen en de vinkjes hier vliegen soms zo dichtbij dat je denkt dat ze op je schouder komen zitten. Je ziet ze ook de vliegen uit de lucht happen.
Na een klein dutje in de zon kookt Dicky een soort nasi met satésaus. Het is nog heerlijk buiten, die nasi wordt buiten genuttigd. We hebben vandaag een camping gebeld hier even verder op om te vragen of we welkom zijn. De Nederlandse eigenaar geeft aan dat hij ons kan ontvangen. Hopen dat we daar wat kunnen kanoën. We gaan er 2 nachten staan in ieder geval. Voorlopig vermaken wij ons goed en hebben we een coronaproof vakantie. We komen nergens, behalve in de natuur en de winkel en zijn volledig zelfvoorzienend in de camper. Er is overigens geen Hollander te zien hier. Wat een rust. Er staan enkele Luxemburgers en een Duitser. Alle met de camper.

Geschreven door Wiltondickyopreis.wereldreis