Alweer een stralend zonnige dag! Het is gewoon warm buiten, dus daar nuttigen we de koffie met uitzicht over het haventje. Dicky rekent de plek af door een envelop met inhoud in een brievenbus te gooien. We moeten ruim 2 uur rijden naar Runde. Als we net vertrokken zijn doen we eerst boodschappen want op Runde is geen winkel. We slaan in voor 3 dagen, dus als we willen kunnen we 3 nachten blijven daar. Op de parkeerplaats van de supermarkt verzameld zich een clubje wandeldames voor een “dinsdagmorgentochtje”. Eén dame verwacht wat kouder weer, zij heeft haar afgeritste pijpen op haar bergschoenen hangen. Een charmant gezicht.
Runde staat bekend als vogeleiland en je spot daar met zekerheid de papegaaiduiker, de grote jager, de jan van gent, de aalscholver en hoogstwaarschijnlijk de zeearend.
We vervolgen onze weg, de navigatie geeft zo’n 100 km aan. Dan krijgen we een melding op het navigatiescherm dat de 61 is afgesloten en dat we een andere route moeten nemen, nl. het blijven volgen van de E39 waar we nu op zitten. We krijgen er hiermee ook bijna 40 km bij. Dat is balen, zeker omdat ons dat veel tijd kost en het zulk mooi weer is. Die extra kilometers is niet alles want voordat we af moeten slaan om de E39 te volgen staat het verkeer helemaal vast. We staan lange tijd stil op een brug, wat dan wel weer een mooi uitzicht oplevert. Volgens de navigatie is er sprake van een ongeval op de 61. Hoewel google maps aangeeft dat de 61 volgen de beste optie is, kiezen we voor wat de Garmin adviseert en slaan we af om de E39 te volgen. Na 2 km moeten we de veerboot op. Ook daar staan we een dik half uur te wachten op de boot. Wilton spreekt een vrachtwagenchauffeur die weet te vertellen dat het ongeval op de 61 2 doden betreurd. Het is inmiddels 12:30u, dus we scoren op de boot een broodje vette worst met een kop koffie. De tocht duurt 3 kwartier en als we de boot afrijden hebben we nog slechts 44 km te gaan. Dat is dan welweer een meevaller. We herkennen een deelvan de route nog wel van 2 jaar geleden. Als je Runde nadert krijg je een paar donkere tunnels en smalle bruggen. Runde zelf heeft één weg en die loopt voor een groot deel langs de kust. Het stormt hier een beetje, wat een prachtig schouwspel oplevert wanneer de golven tegen de rotsen beuken.
Aangekomen bij de camping (we hadden aangekondigd dat we later kwamen), is het iets over 14:00u. Er komen meer mensen aan, maar wij hebben gereserveerd, dus na ons te melden krijgen we een mooi plekje aan zee. Voor onze camper zit een meeuw te broeden. We drinken een bak koffie en Dicky staat te popelen om naar de “hoek” van het eiland te lopen waar de stevige wind voor een mooie voorstelling zorgt. Er loopt een soort van wandelpad, maar een deel is gewoon klimmen en klauteren om een mooie positie te pakken voor wat foto’s van de golven die tegen de rotsen beuken. Het levert mooie plaatjes op. We lopen terug en zien bij de camping dat er weer meer gasten zijn dan plaatsen. De campingbaas geeft de mensen zoveel mogelijk een plek, al is het op zijn eigen erf, maar we denken dat hij toch ook wel eens iemand teleur moet stellen.
We besluiten op tijd te eten en de berg op te lopen. De papegaaiduikers komen zo vanaf 20:00u terug naar het eiland, soms met een bek vol vis. De tocht naar boven duurt ongeveer een half uur, maar dan heb je de bierspenen meteen goed getraind want de helling is op het eerste stuk ongekend stijl. Boven is het al een drukte van jewelste, allemaal vogelliefhebbers met een verrekijker, maar vele met een camera en dikke telelens of zoals sommige een telefoon. Er is een stuk afgezet waarlangs je kunt staan. Ook daar is het een beetje klimmen en klauteren en oppassen dat je niet ergens in een gat stapt. We zien veel papegaaiduikers rondvliegen en een heel enkele keer komt er één op de rots voor ons zitten. Soms verschijnen er zeearenden en dan is er geen enkele papegaaiduiker meer te zien. Maar het echte spektakel begint pas rond half 9, dan landen veel papegaaiduikers tegen de rotswand. Het is een orkest van ratelende camera’s als er wat interessants gebeurd of dreigt te gebeuren. Boven op de berg staat ook een straffe wind, dus warm is het niet. Rond half 10 dalen we de berg weer af naar beneden, trek in koffie die we na 22:00u nog zitten te nuttigen. Wilton blijkt een paar strakke platen te hebben gemaakt met zijn “my first Sony”. Het is weer mooi geweest voor vandaag. Dicky had ruim 12.000 stappen op haar Fitbit en zal wel goed kunnen slapen. Morgen een beetje rondwandelen hier.

Geschreven door Wiltondickyopreis.wereldreis