Zo zonnig als het gisteren was, zo grijs is het vandaag. We zijn op tijd op. We kunnen hier douchen zonder een muntje. Het valt op hoe vervallen het eigenlijk allemaal is hier. In het gebouw van de toiletten en doucheruimte is het redelijk schoon, maar alles is net niet goed. Het gebouw zelf heeft wat rotte balken en als je weet dat de huizen hier van hout zijn....... Degene die dit toeristencentrum onder zijn hoede heeft is waarschijnlijk een “oostblokker” denken wij, die hier dit park heeft gekocht. Alles heeft echter wel flink onderhoud nodig. We vertrekken richting Smøla. We rijden een half uur en komen aan bij de veerboot. Het is iets over half 11 en de boot vertrekt om 10:45u. Dat is een mooie timing. We worden verzocht de boot op te rijden. Het wordt een beetje proppen omdat er nog een grote tankwagen op moet. Alles moet zover mogelijk naar voren en dan kan de tankwagen er nog net bij. De man komt afrekenen, maar begrijpt het niet helemaal, zo lijkt het, omdat hij niet goed lijkt te weten wat hij moet afrekenen. Wilton legt uit dat wij een kleine camper hebben, wat een laag tarief betekent. De man loopt weg en uiteindelijk hebben we dus niet betaald. Het regent voortdurend. Dat is wel jammer omdat als we het eiland Edøy oprijden, wij de schoonheid wel kunnen voorstellen, maar doordat het zo grijs is ziet het er somber uit. Het eiland Edøy is door een weg verbonden met Smøla. Als je de veerboot afrijdt staat er meteen een kerkje uit 1190 wat tot één van de eerste bewijzen behoort van het christendom in Noorwegen. We rijden er even heen om te zien of het open is, maar helaas. We rijden een stuk door en belanden op een plek welke ook als camperplek aangegeven staat. Een klein vissershaventje is het, zonder verdere voorzieningen. We gaan daar wel even staan, maken koffie en eten een broodje. Dan vervolgen we de reis. Het is wel zeker dat als de zon gaat schijnen het hier prachtig mooi moet zijn. Het is een gebied met allemaal eilandjes. Iets hoger dan Smøla ligt het eiland Hitra, wat een bekend sportviseiland is. Smøla zou bekend moeten zijn vanwege de zeearenden. We stoppen even in Dyrnes voor een boodschap. We nemen iets lekkers mee voor bij de koffie, een enorme koek met pudding en kokos. In Dyrnes is ook het gemeentehuis en Wilton besluit daar te gaan vragen of zij informatie hebben over zeearenden excursies. Hij krijgt een algemene folder, een telefoonnummer en een website mee. We rijden tot het einde van de eilandengroepen naar Veiholmen op Innheien en kijken ondertussen of we een bedrijfje kunnen ontdekken wat excursies verzorgt voor fotografen. Dat heeft Dicky nl. ergens op internet gelezen. We stappen in Veiholmen even uit. Er liggen een paar cashes en die pikken we even mee. We zoeken op de website van de excursies en daar staat dat deze pas 1 juli weer beginnen. Jammer dan, op naar plan b en zelf zoeken. We zetten de camper op een grote parking waar ook een toiletgebouw is met douche en een wasmachine (meteen het beddengoed gewassen). Via internet check je in en betaal je. Als wij onze camper parkeren begint een Noor, die er al staat een heel stuk af te zetten met stukken touw. Het is duidelijk dat hij ons niet als buren wilt. Later verschijnen zijn vrienden en maken ze er een gezellige boel van. Het weer is opgeklaard, de zon gaat zelfs schijnen. We besluiten even een wandeling te doen over de rotsen naar de kustlijn. Aan het einde van de rotsen staat een brievenbus. Hier kun je in een schrift je naam zetten om aan te geven dat je daar ben5 geweest. Wilton tuurt door de verrekijker en dan blijkt dat op het eiland voor ons een zeearend zit. Hij zit er alsof het zijn eiland is. Zo die kunnen we dus al afvinken.De afstand is te ver voor een foto. We lopen nog even een andere pier op en ontmoeten daar onze buurmannen die met de camper reizen met 4 honden. 4 van die Boston terriers met een platte neus. Het is hun liefhebberij en later zien we ze met 2 vouwfietsen met hondenkar erachter vertrekken. Buiten de camper hebben ze een hekje gezet wat een soort box vormt en als speelplaats dient voor die beesten. Alleen maar Noren hier trouwens met campers en een paar caravans. Zij houden hier weekend denken we.
We eten ‘s avond in het zonnetje een lekker gerecht met gele curry. Daarna doen we nog een wandeling. De zeearend zit nog op zijn eiland, maar als Dicky hem door de verrekijker staat te bewonderen begint hij net te vliegen. Wilton heeft nog geprobeerd vis te vangen, maar dat is niet gelukt door het afgaande water. We gaan morgen kijken of we tussen de eilandjes hier kunnen kanoën. Het is in ieder geval fantastisch mooi hier, zeker als morgen ook de zon nog gaat schijnen.

Geschreven door Wiltondickyopreis.wereldreis