De zon heeft gepland om hier tot een uur of twee vanmiddag te schijnen en daarna wordt er zware bewolking en regen verwacht. Wij gaan daarom na de lunch vertrekken richting Frankrijk en gaan daar ook proberen zon te houden. Volgens Wilton kun je eigenlijk niet op Treumal zijn geweest zonder in de zee te hebben gezwommen. Hij trekt na de koffie zijn zwembroek aan en gaat ervoor. We lopen naar het strand, Dicky enkel gewapend met haar camera en Wilton gooit zijn kleding en handdoek op de rots en loopt het water in. Het is koud, maar als je er eenmaal in bent.....blah, blah, blah, blah.....die kennen we, maar voor Dicky is het prima als Wilton zich er alleen aan waagt. Er is verder geen enkele campinggast in het water. Vervolgens zoeken we nog even de geocache die verstopt moet zitten in het tunneltje wat de 2 stranden verbindt. We vinden hem, dus die kan worden gelogd.
In het winkeltje op de camping kopen we een stokbrood en we lunchen nog even op de camping. Toch heeft het wel wat zo’n camping waar je jezelf de hele dag kunt vermaken door enkel te kijken naar anderen. Zo valt het ons op dat vooral de mannen ‘s morgens het brood halen (in de meest mooie camping outfits) dat sommige campers wel erg scheef staan, en dat die man alleen waarschijnlijk gescheiden is en met zijn kids op vakantie is. Zo dus hè, alles lekker invullen voor een ander. Echt camping life dus.
Dicky heeft een campingplek gevonden die goed scoort in de camperapp. Het is bij een wijnboer, Domaine de la Conseillere in Montagnac in Frankrijk. Het is ruim 250 km rijden. We gaan die kant op besluiten we, want we hebben gezien dat het in die hoek van Frankrijk gewoon mooi weer is. Omdat we tolwegen vermijden, is het onrustig rijden; de ene rotonde na de andere en door drukke stadjes waar het verkeer niet echt vloeiend doorloopt. Zeker bij de grens van Frankrijk is het druk, niet alleen met verkeer, maar we zien ook verschillen prostituees langs de weg staan, soms schaars gekleed en dan ook nog in de regen. Als we een stukje Pyreneeën doen is het slecht weer en links van ons is het erg donker. Rechts is het echter mooi licht en laat dat nu net de richting zijn die wij opgaan. Bij Perpignan is het erg druk en rommelig. Wilton is het gekriegel op de weg zat en we besluiten een stukje tolweg te nemen zodat het ook wat meer opschiet. Dat rijdt effe lekker door en om 17:00u komen we aan bij de wijnboer. De boerin wijst ons een plek buiten het erf waar al 2 campers staan. Wij staan aan de andere kant van de schuur. Ze vertelt dat ze om half 7 haar wijnhandeltje open gooit en dat we dan kunnen komen proeven.
We zetten koffie en de hond van de wijnboer houdt ons gezelschap. Dicky besluit nog even een wandelingetje te maken. Bij terugkomst is de proeverij net begonnen en besluiten we er heen te gaan. We mogen alle soorten proeven en zelfs Dicky, die nooit wijn drinkt, vindt met name de rosé lekker. Maar ook één van de rode wijnen smaakt haar goed. We nemen zowel rode wijnen als rosé mee naar Nederland. Heel slim van die wijnboer om dit zo te doen. We staan hier met 4 campers en met elkaar tikken we denken we zo’n 150 euro af. In ruil daarvoor mogen we van de faciliteiten gebruik maken. In één van de schuren is nl. een toilet en douche gemaakt voor de gasten. Na al die slokjes wijn eten we macaroni en kunnen we heerlijk buiten vertoeven. We maken het niet laat. Morgen reizen we verder naar het noorden en wie weet waar we dan weer zullen overnachten. Een nieuwe dag is een nieuwe reis met de camper en dat is altijd weer leuk.

Geschreven door Wiltondickyopreis.wereldreis