We starten de dag rustig op, maar zijn wel van plan veel te gaan zien vandaag. In het gebied hier kun je een mooi rondje maken via een aantal dorpjes en uitkijkpunten. Van Jos Henrich kregen we de tip om vooral ook naar het Castillo te gaan. Er staat een kleine ruïne op de top van een rots en de roofvogels komen daar soms spectaculair dichtbij. Om ze dan scherp op de foto te krijgen is voor de camera en lens die Dicky gebruikt vaak nog te ver weg, ook gezien haar niet vaste hand. Bij Wilton lukt het beter. Hoe dan ook, alle belevenissen staan ook op de harde schijf die herinneringen opslaat en die zit in ons hoofd. We brengen hier dan ook 1,5 à 2 uur door. We zijn lopend naar boven gekomen en besluiten ook weer lopend naar beneden te gaan. Je kunt ook met een gratis pendelbusje en omdat dat busje net naar beneden rijdt als wij halverwege zijn, stappen we het laatste stukje in omdat de chauffeur het zo vriendelijk aanbood. Als we beneden zijn besluiten we te gaan zoeken naar een gelegenheid om even te lunchen. In het eerstvolgende dorp, Torejón el Rubia zien we een aantal restaurantjes, dus we gaan eerst tanken en dan parkeren we de camper. Als we op het terras op ons eten wachten zien we een auto met Nederlands kenteken 2 keer voorbij rijden. We vullen voor de grap in wat er mogelijk allemaal in de auto gezegd wordt; “zullen we hier gaan eten? Nee nog effe verder kijken...., keer maar om want daar zag het er wel goed uit en er zaten meer mensen op het terras”. Ze parkeren de auto en komen idd onze kant op. Dicky kijkt in hun richting en zegt dan tegen Wilton, het lijkt Ruud wel van de fotoclub. Ze kijkt nog een keer en dan zegt de man, “Dicky?” Haha, hoe toevallig wil je het hebben. We zitten hier in de Extremadura in Spanje in een dorpje waar wel wat toeristen voorbij komen, kaar echt niet veel en dan stapt er dus ineens een bekende op je af. Ruud schuift bij ons aan met Corry, zijn vrouw. Zij bestellen ook wat te eten en we kletsen even gezellig bij. Wij gaan weer door en we wensen elkaar nog een fijne vakantie. We rijden door naar Jareicejo, althans dat denken we, maar we blijken later verkeerd te zijn gegaan. Niet heel erg want de route die we reden was prachtig en onderweg zagen we een bijeneter vliegen, check! Overal vliegen ook enorme roofvogels, dus soms stoppen we even langs de weg op ze te bewonderen.
Als we weer op de goede route zitten besluiten we nog wel even door te rijden naar het watergebied. Mogelijk kunnen we de blauwe waterhoen nog spotten. Deze komt op de hele wereld alleen hier voor in dit gebied. Het zou leuk zijn als we die nog kunnen zien. Als we in dat gebied zijn, zien we ergen een vogelkijkhut staan. Je kunt er wel naartoe lopen, maar de deur zit op slot. We kijken of we met de camper zo dicht mogelijk bij het water kunnen komen, maar de enige manier lijkt door de boomgaard van een boer en ook dan komen we niet echt dichtbij. Als we dan het dorp Saucedilla inrijden is er een informatiepunt. Daar blijk je de sleutel te kunnen halen voor de vogelhutten. Het is 18:00u, maar we besluiten toch nog even in de dichtstbijzijnde hut te gaan zitten. Wilton ziet al vrij snel de blauwe waterhoentjes door het riet scharrelen, maar ook aan purperreigers geen gebrek. We blijven een uur zitten en besluiten dan naar de camping terug te gaan, waar we nog een nacht gaan verblijven. Morgen gaan we gewoon weer terug naar die hut. Op de camping aangekomen gaan we meteen eten in het restaurant aldaar. We bestellen het dagmenu waar je jezelf niet al te veel bij voor moet stellen. Gerard en Carla stappen ook binnen en schuiven bij ons aan. Het wordt een gezellig avondje tafelen met hun en om 23:00u zijn we terug in de camper. We gaan morgen proberen op tijd weg te gaan en de vogelhut te bezoeken.

Geschreven door Wiltondickyopreis.wereldreis