We zitten op een werkelijk schitterende plek in Póvao e Meadas, een pittoresk dorpje in het oosten van Portugal net voor de Spaanse grens. We staan hier op camperplek Casa Carita, gewoon op het erf van een “boertje” hier op het platteland. Het stel van, wij schatten begin tachtig, woont hier op een prachtige plek, hebben een groot stuk land en rondom hun huis wat kippen, honden en katten. Als we aan komen rijden zit de poort voor het erf dicht, maar ze hebben al snel in de gaten dat ze open moeten doen voor een stel Nederlandse camperaars. Zelf spreken ze ook Nederlands omdat ze er 30 jaar hebben gewoond.
We vonden deze plaats via de NKC camperapp en reden erheen nadat we vanmorgen eerst nog bij Tomar de berg waren opgegaan om het kasteel alsnog te bezichtigen omdat het gisteren toen we er aankwamen net dicht ging. Dit is werkelijk prachtig. Een enorm goed bewaard bouwwerk waarin een klooster is gevestigd en een prachtig kapel. Je loopt van het ene binnenplaatsje naar het andere en overal pronken prachtige pilaren en Portugees tegelwerk. Er zijn zo vroeg al best veel toeristen, veelal in groepen rond geleid door een gids. Wij lopen zelf door het bouwwerk en vermaken ons er een paar uur. Als we weer naar beneden lopen komen we weer uit op het dorpsplein waar al vroeg wat festiviteiten zijn begonnen. Er staan kraampjes met Portugese lekkernijen en de mensen zijn allemaal in klederdracht. We kopen er een zoet en een hartig broodje / koek. Die hartige heeft Dicky, maar die is echt niet te eten, veel te droog. Enfin, we lopen straks nog over de brug en dan kunnen we de vissen ermee voeren 😊 We drinken nog een kop koffie op een terras en gaan dan de camper klaarmaken voor vertrek. Op deze verlaten camping, waar we vanmorgen heel stoer koud gedoucht hebben, kunnen we ook nog vuil water lozen en water tappen. Voor een gratis plek is dit niet gek. We geven de “oppas” van de camping dan ook 2 euro voor de goede zorgen. Hij zit een paar uur per dag bij de poort op te letten of alles goed gaat.
Onze reis gaat steeds meer richting Spanje en we hopen dan ook net voor de grens uit te komen. De weg naar onze camperplek is fantastisch mooi, hoewel we ook door de gebieden rijden die een paar jaar geleden zo in brand hebben gestaan. Zwart geblakerde bomen, maar ook weer nieuw leven wat er groeit, dus hopelijk herstelt het zich weer goed. Omdat we buiten de tolwegen rijden, worden we wel eens door een dorpje gestuurd waarbij het goed uitkijken is omdat de weg soms erg smal is. Uiteindelijk komen we dus aan bij dit schattige bejaarde stel. De man wil ons meteen van alles laten zien en de vrouw vertelt ons waar ze allemaal last van heeft waardoor ze al 9 maanden geen auto meer rijdt en niet meer in het dorp kan komen. De man laat ons hun 4 kittens zien, die met mama poes in de kippenschuur huist. Wilton heeft ondertussen de tomatenplanten water gegeven voor de man zodat hij dat niet hoeft te doen. Als we bij de camper zitten te genieten van het zonnetje, brengt hij eerst verse eieren en daarna nog een kropje sla. En als we vervolgens een wandeling maken staat hij op zijn land en geeft Dicky een roos. De man heeft ons vertelt dat er niet vaak campers komen bij hun. Onbegrijpelijk denken wij, want het is echt een prachtige plek. De onverharde weg er naartoe is prima te doen. We lopen nog even naar het dorp en belanden daar in het dorpscafé. Er zitten wat oude mannen buiten die, als ze weer in beweging komen, alle kanten op wankelen, behalve de goede 😊 . Na een drankje op het terras maakt Wilton nog een praatje met een stel jongens die “brommers kieken” naast het cafe. De interesse gaat vooral uit naar de oude Zundapp uit 1988. We zien ze hier nog vaak rijden. Dan lopen we terug naar de camper en maken we wat te eten. Vaak is dat voor ons enkel een stukje vlees met salade of gekookte groente. Koken in de camper gaat prima, maar niet met teveel pannen.
We genieten verder van de rust en stilte hier. Inmiddels heeft de boer het hek dicht gedaan. Hij doet dit voor de veiligheid. Vannacht dus veilig slapen en morgen rustig aan naar Spanje waar we in de Extremadura gaan verblijven.

Geschreven door Wiltondickyopreis.wereldreis