Om 12:30u staan we op de camping in Santiago de Compostela. We wilden hier op tijd zijn, want zo’n stadscamping kan wel eens vollopen. Bovendien willen we hier de sfeer gaan proeven van al die Camino’s die hun ultieme doel bereiken, het plein Praza do Obradoirio. We zijn vanmorgen om half 10 vertrokken. Kortste weg naar Santiago was het plan. Allemaal snelweg en een klein stukje N634. Als we de camper hebben weggezet, haalt Wilton de fietsen van de fietsendrager. Haha, die zitten dus onder een dikke laag stof van de Navarra woestijn. Eerst even afpoetsen dus. We moeten vooral naar beneden rijden om bij de kathedraal te komen. Voordat we daar zijn stoppen we nog even bij een terras voor een lunch. We gaan zitten en besluiten toch het terras ernaast te pakken. Als we daar zitten bedenkt Wilton ineens dat zijn tas nog op het andere terras staat. De tas is weg, maar als hij het vraagt aan de dames die aan het tafeltje ernaast zitten, dan wordt hem verteld dat de tas naar binnen is gebracht. Gelukkig zijn er eerlijke mensen. Hij heeft de tas weer terug en bedankt degene die er op gepast heeft met een fooitje. Door de straat lopen veel pelgrimsgangers. Zij zijn er echt bijna. Het valt ons op dat er geen uitgelaten sfeer is af te lezen van hun gezichten. Dat zal op het plein wel anders zijn. Als we daar naartoe fietsen zien we veel wandelaars die net zijn aangekomen. Er worden selfies gemaakt, men fotografeert elkaar, een enkeling valt elkaar in de armen en sommigen zitten stil voor zich uit te kijken. Het zal bezinning zijn denken we, daar hoort geen uitgelaten sfeer bij. We staan er even tussen met de fietsen en je zou bijna het gevoel krijgen dat je het ook hebt gehaald, alleen wij kwamen van de camping af die 2 km verderop ligt 😂 De meeste mensen hier hebben veel verder gelopen of gefietst. De kathedraal wordt net gerestaureerd. We kunnen ons voorstellen dat dit een tegenvaller kan zijn voor de caminogangers. Hij is overigens prachtig en we zijn er natuurlijk even in geweest. Vervolgens hebben we nog wat rondgelopen door de smalle straatjes met de vele terrasjes en we eindigen zelf ook nog even op een terrasje voor een drankje. We genieten van een straatmuzikant die op zijn gitaar nummers van Eric Clapton speelt.
Dan fietsen we weer richting de camping (veelal omhoog dus nu) en stoppen bij het enorme winkelcentrum hier om wat boodschappen te doen in de Carrefour. Als we naar de kassa lopen, worden we enigszins geïrriteerd aangesproken door de kassajuffrouw. We verstaan er natuurlijk geen klap van, dus Wilton vraagt vriendelijk of ze ook engels spreekt. No!, was haar antwoord, snauwerig. We moeten erom lachen en haar collega vertelt ons dat het de bedoeling is dat je achter de streep wacht tot je geroepen wordt. Toeristen hé! 😊
Terug op de camping drinken we een bakkie. Het is een stuk drukker geworden op de camping en wij hebben engelse buren gekregen. Als we aan de koffie zitten begint het “camping life gevoel”; er komen een stel Duitse gasten aan die de caravan en camper moeten parkeren. Een feest om te aanschouwen! En dat doen we dan ook . Het leek wel een aflevering van “ We zijn er bijna”. Inparkeren vooruit, achteruit.....Halt! Stop! Blokken onder de wielen. Het is een dingetje zeg maar voordat je staat met je sleurhut of camper.
Wilton stookt voor het eerst deze vakantie de Lidl BBQ aan. We hebben een enorme entrecote meegnomen en die gaat erop. Een salade erbij van tomaten en mozzarella. Onze Duitse overburen komen onze super BBQ bekijken en worden er erg enthousiast van. Die gaat bij de Lidl besteld worden denken we.
Voor morgen maken we het plan om Portugal in de gaan en daar het nationaal park te bezoeken. We hoeven niet heel ver te rijden, want we zitten zo’n 150 km van de grens.

Geschreven door Wiltondickyopreis.wereldreis