Tegen half 8 schrikt Dicky wakker. We besluiten eerst een stuk te wandelen en daarna pas te ontbijten. Gisteren spotten we al aardig wat gieren tegen en boven de kloof en vanochtend willen we met de camera klaar staan om ze op de kiek te zetten. We lopen weer richting het kerkje wat in de kloof staat en kiezen een punt om te gaan staan. De kikkers beginnen al vrolijk te kwaken en ook de oehoe laat zich horen, maar niet zien. In de wand van de kloof huizen meerdere gieren die allemaal nog slapen. Dicky ontdekt er één met een jong. Ze slapen nog, maar worden op een gegeven moment actiever. Er wordt nog niet veel gevlogen, dus na een uurtje vertoeven lopen we terug naar de camper. Onze buurcamperaars wijzen ons op een stel gieren die boven op een rots zitten. Dicky laat hen zien dat wij net foto’s hebben gemaakt van een gier met een jong. De oooooh’s en aaaaaah’s komen los bij het paar. We kwamen hen gisterenavond ook tegen en begrijpen nu dat die meneer zo stonk, zeker ook al dagen niet gedoucht 😂 We nuttigen ons ontbijt en gaan richting het uitzichtpunt wat op onze route ligt. Ook hier kun je grote roofvogels spotten. Als we op dat punt staan pakken we de thermoskan koffie erbij en gaan staan wachten tot er wat beweging komt. We zien de vogels soms in de verte rondzweven. Op een gegeven moment komt er één bijna recht op Wilton afvliegen. Hij moest snel reageren om hem op de foto te zetten en jawel, hij staat er goed op, prachtig in de vlucht met zijn enorme spanwijdte. Terwijl we daar zijn, horen we de ene motor na de andere aankomen. De motorrijders komen allemaal even bij het uitzichtpunt om een selfie te maken. Als we teruglopen naar de camper staat de parking helemaal vol met motoren en blijven ze komen. Het is een toertocht denken we. Elke motor heeft een nummer gekregen en we zagen zelfs nummer 700 ertussen zitten. Veel motormuizen op pad dus.
We vervolgen onze reis richting de noordkust. Het rijdt lekker vlot door. Onderweg stoppen we bij een vervallen kerkje en daar bakt Dicky wat pannenkoeken. Daarna gaan we door naar de kust. We eindigen in Cóbreces, een dorpje aan de mooie ruige noordkust. Het is een vrij nieuwe camperplek en de vriendelijke beheerster laat ons meteen weten wat er allemaal te doen is in de buurt. We zetten de was aan en lopen naar de kust. Een prachtige ruige kustlijn, waar een aantal vissers hoog op de rots hun hengel uitgooien. We genieten er even van het uitzicht en lopen terug. De was in de droger en dan naar het plaatselijke restaurant om te eten. Daar zitten 2 mannen op het terras en aan zijn engels maken we op dat één van hen een Nederlandser is. Hij praat 5 kwartier in een uur tegen zijn engelse tafelgenoot. Ze hebben elkaar net ontmoet, zo blijkt, want na een lang en goed gesprek besluiten ze zich aan elkaar voor te stellen. Frans, de Nederlander is in ieder geval een pelgrimstochtloper, te zien aan de jakobsschelp op zijn hoed. We gaan er vanuit dat zijn engels alleen maar beter gaat worden naarmate er meer alcohol naar binnen gaat. Frans: when I go with the train from Rotterdam to Paris and than ik ben zo in Paris. En zo mengt hij zijn beste engels met zijn eigen Nederlands. Het is lachwekkend. We eten een enorme vleesschotel voor 2 personen. Rondom het restaurant verzameld zich zo’n beetje het hele dorp. Die Spanjaarden lijken allemaal hard te praten. Na het eten lopen we terug naar de camper. Inmiddels zijn er wel wat campers bijgekomen. Morgen gaan we verder de kust afrijden, die hier erg mooi moet zijn. We gaan dan ook nog even het vissersplaatsje Santillana del Mar,hier even verderop bezoeken. Nu is het hoog tijd om te gaan slapen....

Geschreven door Wiltondickyopreis.wereldreis