1 juli: In het fjord ligt 's morgens ineens een enorm flatgebouw (lees cruiseschip) en later verschijnt er nog één. Duizenden mensen komen hier vanaf en er staan talloze bussen klaar om de mensen een mooie dag aan de wal te bezorgen. Wij profiteren nog even van het "campinglife gevoel" en pakken een douche, doen nog wat afwas in het afwashok en lopen met onze badslippers over de camping, want zo hoort dat 😊 We rijden tegen 11 uur van de camping af en gaan dus richting Vik. Als je dat in wil tikken in de Tom Tom, dan verschijnen er zo ongeveer 7 opties, dus je moet wel weten welke de goede is. Wilton heeft gelezen dat de grootste staafkerk in Lom staat, dus daar gaan we zo wie zo ook langs. Daarna zullen we doorrijden naar Vik, maar het is de vraag of we dat vandaag gaan halen. Als we nl. bij de Geiranger wegrijden, komen we in een soort file terecht de berg op. Bussen vol met cruisegangers zijn op weg naar het uitkijkpunt Dallsniba en onderweg daarheen zijn ook nog wat punten om te stoppen. Omdat er de touringcars niet allemaal op zo'n parkeerplaatsje passen, staan ze stil op de smalle weg en lozen de toeristen voor een fotomomentje. Dat zorgt voor enige chaos op de weg naar boven. Een zweed in een dikke Audi haalt iedereen in en doet ons schrikken omdat hij ineens langs de camper raast en ons afsnijdt.
Nadat we de afslag naar Dallsniba voorbij zijn, kunnen we normaal doorrijden, althans voor Noorse begrippen dan. We maken weer een flinke klim de sneeuw in. Fantastisch is het wederom en onderweg zien we zelfs op punten dat mensen de latten onder binden en gaan langlaufen, zelfs in korte broek want de zon schijnt een put in de sneeuw. Als we weer een beetje in de bewoonde wereld komen, in het dal, blijkt het een toeristisch gebied te zijn. Er zijn veel campings aan de riviertjes en de dorpjes /stadjes zijn vol met toeristen. In Lom is het ook druk, er staan meerdere touringcars, maar bij de grootste staafkerk van Noorwegen die hier staat, valt het bezoekersaantal mee. We bekijken de kerk en krijgen de beschrijving ervan mee in het Nederlands (zie foto). We maken buiten nog wat plaatjes en Wilton pikt nog een cache op. Onze reis gaat daarna verder richting Vik, maar doordat we steeds even stoppen bij interessante punten, realiseren we ons dat we Vik vandaag niet gaan halen. Onderweg stoppen we ook voor een meertje met sneeuw /ijsblokken bedekt en als het licht er mooi opstaat kleuren de blokken onderwater mooi blauw /turqoise. Dicky wil dit graag vastleggen. Ernaar kijken met je eigen ogen is nog altijd anders dan je op een foto ziet, maar we gaan thuis kijken wat er van al die foto's terecht is gekomen. We besluiten te gaan zoeken naar een camperplek zo'n 50 km voor Hella, waar we moeten overvaren. Daar is een camperplaats /zelfbedieningscamping, waar we aan het fjord kunnen staan. Er zijn verder geen voorzieningen, behalve een toilet en je wordt verzocht een envelop te pakken en hier 100 NOK in te doen en in de brievenbus te gooien. Het is meer en meer bewolkt geworden, maar buiten is het nog steeds heerlijk. Voor Dicky dus reden om een uurtje te wandelen. Wilton benut de tijd door met de buren te kletsen, een Nederlands stel wat nu al 6 weken door Noorwegen reist. Dat kun je doen als je met pensioen bent, dus daar kijken wij ook naar uit 😊 Ze vertellen ons dat zij in Zweden dachten veilig op een camping te staan, maar 's nachts werd hun zijruit kapot geslagen door jonge midzomernacht feestgangers. Dan zit je toch te shaken in bed!
Morgen dus naar Vik en vervolgens zo ver mogelijk afzakken naar het zuiden. We genieten er allemaal enorm van en gaan elke keer opnieuw op vakantie, als we met de camper weer naar een nieuwe bestemming rijden. We realiseren ons ook steeds dat we er dankbaar voor mogen zijn dat we dit kunnen doen. Nog slechts een week te gaan en dan zijn we thuis.

Geschreven door Wiltondickyopreis.wereldreis