Wat is het fijn om in Ostello's te slapen.
Ok, je hebt niet altijd de beste bedden, vaak een stapelbed. Je deelt de badkamer met soms wel 12 mensen. Je wordt 's nachts wakker van het gesnurk op de kamer en zelf wordt je wakker en bedenkt dat je niet op je rug moet liggen want dan snurk je zelf ook.
En het laatste wat je wil is dat iemand in zijn of haar reisverslag schrijft dat slapen ondoenlijk was door jouw gesnurk. Gelukkig heb ik daar thuis geen last meer van...
Aan de andere kant zijn er de ontmoetingen met andere wandelaars, ieder met hun eigen verhaal en ervaringen. Als er de mogelijkheid is om samen te eten schuiven we graag aan.
Delen wat er op tafel komt, eten wat de pot schaft en tot nog toe is dat niet tegengevallen. Een praatje maken met je tafelgenoten, soms met handen en voeten en in verschillende talen.
Als je elkaar onderweg ontmoet loop je toch vaak aan elkaar voorbij, ieders wandeltempo is nu eenmaal anders. Dat van ons ligt vrij hoog...
In het Ostello waar we afgelopen nacht hebben geslapen was geen mogelijkheid voor avondeten of ontbijt.
Gelukkig zat tegenover het Ostello de bar van Mario waar een pelgrimsmenu werd geserveerd. Heerlijk gegeten en wat gedronken samen met Gary en Adam, de twee mannen uit Australië.
We kunnen het goed met elkaar vinden, al wandelend zien we elkaar niet zo veel maar dat maken we wel goed als we op ons eindpunt zijn aangekomen.
Voetbal kijken is alleen de eerste helft gelukt, de WiFi verbinding was helaas niet goed genoeg...denk dat we daarom hebben verloren, onze aanmoedigen hebben Dortmund niet bereikt.
Om 5 uur is iedereen wakker, naar Rome lopen is niets voor uitslapers, iedereen bereid zich voor op de nieuwe dag en iets voor 6 opent Mario de deur van zijn bar.
Na het gebruikelijke ontbijt zijn we om kwart over 6 op pad.
Vandaag wordt het nog warmer dan gisteren, volgens de voorspellingen 38 graden dus willen we op tijd binnen zijn.
Volgens de app is de route vandaag niet zo interessant maar het tegendeel is waar.
We klimmen het dorp uit en hobbelen op en neer langs gemaaide velden, door schaduwrijk bos, smalle paadjes en langs archeologische vondsten.
Al met al een geslaagde dag, we hebben geluk en mogen in La Storta al vroeg binnen bij ons verblijf.
Na het inchecken wijst een oudere zuster ons de weg naar de kamer, compleet met eigen badkamer en airco...
Hoe luxe kun je het hebben, maar ik denk dat we dit wel verdiend hebben.
Dit is trouwens laatste keer dat ik een kamer heb moeten reserveren. Ik moet zeggen dat het Italiaans me steeds beter afgaat, zijn de twee cursussen lang geleden toch niet voor niets geweest.
Morgen slapen we in een appartement net buiten Rome waar Mariana makkelijk naar toe kan rijden.
En lopen wij de laatste kilometers naar het Piazza di San Pietro, alle stempels voor onze oorkonde zijn gezet dus ik denk dat ik de Paus dan wel een handje mag geven...

Geschreven door Tony.aan.de.wandel