Het is opvallend hoeveel hotels, pensions en restaurants in de Eifel zijn gesloten.
Het hotel waar we afgelopen nacht hebben geslapen wordt gerund door een echtpaar op leeftijd, als er geen opvolging is zal dit binnenkort ook wel dichtgaan.
Een paar dagen geleden hebben we een gesprek gehad met een hoteleigenaar die ons vertelde hoe moeilijk het was om het hoofd boven water te houden.
Vreemd eigenlijk, je kunt hier kiezen uit honderden wandelroutes, heel veel mensen zijn tegenwoordig aan de wandel maar de Eifel zal als wandelgebied niet aantrekkelijk genoeg zijn.
We laten het hotel en de abdij achter ons en vinden de Eifelsteig vlakbij. Vandaag lopen we de meeste tijd door het dal van de Salm, een flinke beek die zijn loop diep in het landschap heeft ingesleten. We komen langs een oude zilvermijn en verschillende oude watermolens waarvan er nog 1 werkt.
Knap om te zien hoe inventief de mensen vroeger waren en de natuur gebruikten om in hun levensonderhoud te voorzien.
Het weer is wat druilerig vandaag, gisteren was een zo goed als droge dag. We zijn nu bijna 4 weken onderweg maar hebben gelukkig maar heel weinig regen gehad.
De mensen in de dorpen die we soms spreken zeggen wel dat het veel te droog is en dat er wel wat regen mag vallen.
Ze mogen van ons ook best wel gewoon de sproeier aanzetten hoor...
Ondanks de "droogte" is alles flink groen aan het worden, waar de hellingen een tijdje geleden nog kaal waren zien we nu een groene waas van uitlopend blad.
De bloesem van de wilde kersenbomen is bijna weg, nu staan de vogelkers, wilde sering, meidoorn en oude fruitbomen bijna in bloei.
Op de grond groeit en bloeit ook allerlei.
We zien sleutelbloemen, look zonder look, lievevrouwenbedstro, brem en dovenetel en nog veel meer waar we de naam niet van kennen.
Ayla rent plotseling van ons weg, ze heeft iets gezien of gehoord. We horen geritsel in het struikgewas en wachten totdat het wild tevoorschijn komt.
Om de bocht komt een vrouw aangelopen en roept" Lucy, Lucy".
Lucy blijkt haar hond te zijn die zo is geschrokken van die vreemde hond met twee rode dingen aan de zijkant dat ze bijna met de staart tussen de benen naar het vrouwtje loopt.
We hebben voor vanavond een kamer geboekt in een oud herenhuis dat bij een burcht ligt.
Alle kamers zijn verschillend ingericht met antiek meubilair, hopelijk blijft Ayla van de oude leren fauteuil en slaapt ze lekker op haar eigen matje.

Geschreven door Tony.aan.de.wandel