Vandaag zijn we doorgereden naar de landingsstranden.
Gisterenavond vertelden we onze Duitse buren op de camping wat ons volgende reisdoel was maar er werd totaal niet op gereageerd, lag wat gevoelig wellicht.
Onderweg zijn we gestopt in een van de 100 mooiste dorpen van Frankrijk, stond tenminste zo op internet...Beuvon sur Auge, zoek maar op.
Een leuk dorpje, 250 inwoners, vakwerkhuizen, een sterrenrestaurant in de oude markthal.
In de buurt van Wissant heb ik alleen een Blockhaus bezocht maar Manita wil ook wel eens kijken naar een bunker dus stoppen we onderweg nog in Merville om de bunkers en Batterie te bekijken.
We lezen de verhalen en de verliezen van mensenlevens aan beide kanten, de offers die zijn gebracht voor de vrijheid, er hangt een beklemmende sfeer.
Onze camping in Arromanches ligt net buiten het dorp. Na het eten lopen we via een mooi pad naar beneden het dorp in. Hier is tijdens de invasie een kunstmatige haven aangelegd om materieel en manschappen aan land te brengen. In zee zijn hier nog overblijfselen van te zien en bij eb kun je op het strand ook nog caissons zien.
Op een terras drinken we een kop koffie, tegenover ons zit een man alleen, petje met stars en stripes op tafel, foto's kijken op de telefoon. Misschien is zijn opa hier lang geleden ook al eens geweest.
Op de hoek van de straat is een souvenirshop, hoe gek kun je het maken. Koelkastmagneetjes met D Day, vlaggetjes van de geallieerden, bouwpakketten en miniatuur soldaten, de een zijn dood....
We hebben geluk, het is eb als we op het strand komen. De stalen caissons liggen als stille getuigen in het zand, over een paar uur zijn ze weer verdwenen.
Ayla mag niet op het strand, en Manita loopt naar beneden om de caissons beter te bekijken en wat foto's te maken. Ze moet wel uitkijken waar ze loopt, er stroomt nog water, er ligt zeewier en rotzooi, totdat ze zich realiseert dat de soldaten die hier gelopen hebben geen kans en tijd hadden om te kijken waar ze liepen.

Geschreven door Tony.aan.de.wandel