Als we weer vroeg wakker worden, we liggen ook heel vroeg in ons tentje, horen we het verkeer dat naast de camping raast op weg naar weer een nieuwe werkdag. Aan de overkant van de weg liggen de wijnvelden er al zonovergoten bij. Thuis hebben we velden vol met paaltjes voor de vele frambozenplanten, hier staan de hellingen vol met druiven, ik weet nog niet wat ik het mooiste vindt.
Het is dat ze van druiven zo iets lekkers kunnen maken...
Behalve het geluid van de auto's horen we ook constant een helikopter vliegen. In plaats van een ouderwetse tractor met gifspuit worden de velden hier vanuit de lucht bespoten. De piloot lijkt af en toe wel een stuntvlieger, hij scheert over de helling omhoog en boven aangekomen maakt hij, of zij, een haakse bocht en gaat weer de heuvel af. Mooi gezicht om te zien maar een tractor met gifspuit is iets rustiger.
We gaan de GR5 volgen naar Echternach en lopen het dorp uit richting de route, we hebben goede kaarten en de GPS bewijst ook zijn dienst.
Het is al vroeg warm en we lopen constant op asfalt, iets wat we alle drie niet fijn vinden. Misschien dat het straks beter wordt...
We volgen de asfaltwegen tussen de druiven, steil omhoog en omlaag met af en toe een trap met héél véél treden ook steil omhoog.
Het wordt warmer, Ayla is vaak op zoek naar water, we hebben de flessen onderweg al een keer gevuld en we hebben nog een lange weg te gaan.
Als we tegen het middaguur op een picknickplaats even rusten en wat eten stelt Manita voor naar het dichtstbijzijnde dorp te lopen en de bus te pakken naar Grevenmacher. Ik ben het er snel mee eens maar Ayla heeft iets meer overredingskracht nodig...
In het dorp Remich drinken we eerst wat op een terras. Remich is een mooi dorp met een echte boulevard langs de Moesel, misschien komen we hier nog eens terug maar de bus lonkt.
In Grevenmacher kopen we een wandelkaart, op een terras in de schaduw zoeken we de volgende etappe uit. Blijkt dat de GR veel over het asfalt loopt en we besluiten morgenvroeg de bus van kwart over zeven te pakken naar een dorpje 15 kilometer verderop en daar de Mullerthaltrail op te pikken richting Echternach.
We zitten in Luxemburg op een camping met veel vaste plaatsen, op het terras zitten de typische seizoenskampeerders die elkaar allemaal schijnen te kennen. Aan het dialect kan ik geen touw vastknopen.

Geschreven door Tony.aan.de.wandel