We hebben stranden achter ons gelaten. Voor ons allebei een omgeving doordrenkt met
geschiedenis, de waanzin van oorlog, het zinloze...erg deprimerend, maar ook goed om gezien en gevoeld te hebben.
Nu zijn we op een plek waar we ons beter bij voelen, we staan op een camping aan het begin van Suisse Normandie.
In dit stukje Normandie heeft de rivier Orne diepe kloven uitgesleten in de rotsige bodem.
Een gebied met relatief veel hoogteverschillen, mooie wandelpaden en vergezichten.
Vanochtend zijn we eerst op zoek gegaan naar de tourist office, we waren alleen veel te vroeg.
Dus eerst maar eens de noodzakelijke boodschappen gedaan, AH bezorgt hier nog niet tot op de camping....
Op de tourist office zien we een leuke route, kopen deze en wandelen eerst terug naar de camper om nog wat te eten en de rugzakken in te pakken.
Onze wandeling vandaag loopt naar de Boucle d'Orne, een lus die de rivier heeft uitgesleten.
Op het smalste stuk ligt de rivier maar 50 meter uit elkaar, hoe zou dat zijn als de stroom zijn eigen bedding weer had gevonden? Een eeuwige loop of gewoon een overstroming en weer door...
De echte lus van de rivier kunnen we niet zien, we klimmen en dalen flink en als we terug zijn op de camping voelen we allebei dat het wel een pittige wandeling was. Ook Ayla vond het zwaar, ze is dit soort wandelingen niet meer gewend.
Terwijl ik dit typ, heeft Manita ondertussen afgewassen. Ik kook meestal en Manita wast af, goeie deal.
Ayla ligt aan mijn voeten, Manita bedenkt wat we de komende dagen gaan eten en welke boodschappen daar bij horen.
De koffie is klaar...

Geschreven door Tony.aan.de.wandel