Het hotel waar we overnachten wordt gerund door Silke en Markus.
Zij is vooral overdag aanwezig en zorgt, samen met Nebo, ervoor dat je het aan niets ontbreekt. Nebo komt uit het voormalige Joegoslavië en werkt al heel lang in het hotel, kent alle gasten en honden bij naam en is de hele dag bezig met het onderhoud en de bediening.
Zijn vrouw en dochter werken ook in het hotel tot 16 uur, dan rijd Nebo met zijn auto naar Kirchberg waar ze wonen en komt dan alleen weer naar boven gereden om bij het avondeten de gerechten en drankjes te serveren. Na het eten rookt hij nog een sigaretje en gaat om 22 uur, als hij er zeker van is dat iedereen die wil, nog iets te drinken heeft, de berg weer naar beneden.
Markus is de kok en zorgt er iedere avond weer voor ons iets lekkers voor te schotelen. Hoe we overdag ook ons best doen wat calorieën kwijt te raken, iedere avond vanaf 19 uur zitten we gezamenlijk aan een lange tafel en genieten we van 3, 4 of zelfs 5 gangen...
Omdat het overdag zo heet is zoeken we wandelingen uit waarbij we met onze liftkaart de berg omhoog kunnen en dan rustig weer naar beneden kunnen lopen.
De lift die bij oons hotel ligt hebben we al een paar keer gebruikt, en hoewel ik eigenlijk niet van plan was de komende week nog een keer de berg naar beneden en boven te rijden, stappen we na het ontbijt in de auto en rijden in 15 minuten via onverharde wegen en haarspeldbochten naar beneden richting Soll.
Daar gaat de kabelbaan helemaal naar de top van de Hohe Salve en kunnen we, volgens de kaart in de Rote Wanderfuhrer, via een mooi pad door het bos langs een beek naar beneden wandelen.
De weg vanaf de top liep echter door kaal almlandschap over een grindpad met al ruim 25 graden om 10 uur.
Ayla liep niet over het grind maar koos vaak voor de grasstrook die er naast liep.
Een mooi pad hebben we niet gezien, de beek wel maar die lag onbereikbaar 150 meter lager...
Ayla raakt verhit, veel kleine stroompjes die van de berg naar beneden komen zijn opgedroogd.
Gelukkig zien we een betonnen opvangbak naast het pad waar het weinige water in wordt opgevangen.
Voor Ayla een heerlijke verkoeling en na een tijdje in het koele water te hebben gestaan kan ze er weer tegen.
Onder aangekomen geeft de thermometer 35 graden aan, Manita en Ayla blijven in de schaduw bij een échte beek wachten terwijl ik de auto ga halen.
Deze heb ik gestart en eerst even een paar minuten laten lopen met de airco aan....
Als we de smalle eenbaans bergweg richting ons hotel weer omhoog rijden komen er ook tegenliggers naar beneden, maar wie omhoog rijdt heeft voorrang toch?
We gaan douchen, laten Ayla op de redelijk koele kamer slapen en genieten van een drankje in de tuin met een ansichtkaartenuitzicht, mooi woord voor Scrabble toch....

Geschreven door Tony.aan.de.wandel