Wat een dag....
Voor vandaag hebben we niks gepland, de route naar Pontarlier staat op de GPS , we zien wel hoever we komen. Na de kilometers van gisteren willen we het vandaag wat rustiger aan doen.
Op de website van de Jura heb ik gezien dat er onderweg in ieder geval schuilhutten en refuges zijn.
Daar zouden we vanavond wel in willen slapen.
De route voert ons omhoog tot 1200 meter, we lopen langs een muurtje over de heuvelrug. Om de zoveel meter staat een paal, lijkt wel een grensmarkering.
Na een tijdje hebben we het in de gaten, de palen en het muurtje markeren inderdaad de oude grens tussen Frankrijk en Zwitserland.
De eerste hut die we zien lopen we voorbij, een vrij nieuwe met twee slaapbanken waar we prima ons matje op zouden kunnen leggen. Ligt wel vrij dicht bij een aantal huizen..
We hebben onze zinnen gezet op een hut wat meer afgelegen, zou volgens de kaart aan de GR5 moeten liggen, ideaal dus maar wel nog 7 kilometer verder lopen.
We klimmen en klimmen maar zien geen spoor van de hut, deze blijkt niet aan de GR te liggen maar zo'n 60 meter hoger, zonder pad er naartoe.
De kaart wordt geraadpleegd en een alternatieve route bepaald naar een andere hut, weer hoger en nog wat kilometers verder.
Deze hut is niet meer dan een schuilhut, slapen zal moeilijk gaan hierin.
Twee kilometer verder is de laatste optie, ondertussen kijk ik links en rechts al stiekem naar een vlak stukje waar we onze tentjes op kunnen zetten.
Maar dan zien we eindelijk de hut compleet met tafel, stoelen, fornuis en zelfs een tweezitsbank....dit wordt ons verblijf voor vannacht, niet dat we veel andere keus hebben. Maar het voldoet, zeker na de gelopen 33 kilometer. Nadat we de slaapmatten hebben opgeblazen en de slaapzak klaargelegd is het eerst tijd voor koffie. We zijn vandaag zuinig geweest met ons water omdat we in een hut zouden slapen zonder water.
Het eerste water haal ik dan ook uit een regenton, door de waterfilter en dan flink koken.
Echt lekker is het niet dus ons tweede kopje maar gemaakt van flessenwater en dat smaakt heerlijk....wat kun je toch blij worden van zoiets simpels als koffie!
De regen en hagel klettert op ons tijdelijk verblijf, het wordt donker en het koelt flink af, tijd om de slaapzak in te kruipen....

Geschreven door Tony.aan.de.wandel