De eigenaar van de hut heeft voor ons de deur van de toiletten open gelaten voor vannacht en brengt voor Ayla nog een bak water.
Het is een heldere avond met een volle maan, het koelt flink af als de zon weg is.
We kruipen vroeg in onze slaapzak en zijn om half zeven wakker.
De zon schijnt op de tent die al droog is.
We maken koffie, ontbijten wat en ruimen alles op. Het belooft een mooie dag te worden, de lucht is strak blauw als we de rugzakken omgehangen en op pad gaan.
Wat is dat toch met dat wandelen, de natuur is bijna hetzelfde als gisteren, de paden zijn ook vergelijkbaar hoewel we vandaag goed op moeten letten op de boomstronken die overal over het pad groeien.
Is het dan de nieuwsgierigheid wat er te zien is voorbij de volgende bocht of bij het bordje wat ons wijst naar iets aparts?
We blijven hier hoe dan ook van genieten, een stad is ook mooi maar na twee uur kerken en musea verlangen we toch weer naar buiten.
We stoppen regelmatig, het is een korte route vandaag, en als we net het water hebben gekookt voor warme chocolademelk met een mueslireep, blijkt Manita haar broek vol te zitten met jonge teken!
Snel de broek maar uit gedaan en zo goed en kwaad als het gaat de teken eraf gehaald.
Het pad loopt verder door een natuurgebied waar ontzettend veel beken doorheen lopen.
Overal waar we kijken zien we kristalhelder water ontspringen en hun weg zoeken in kleine en grotere loopjes richting zee. We komen langs een meertje waar we zelfs de waterlelies van af de bodem zien groeien.
Rond half vier hebben we de camping gevonden en de tent opgezet, lopen nog een paar kilometer op en neer naar het dorp voor de boodschappen.
Zie net dat Pindat bijna 300 kilometer aangeeft maar die meet natuurlijk hemelsbreed.
Mijn GPS geeft ruim 500 aan en we hebben nergens last van, geen spierpijn geen blaren en nog steeds een goed humeur...

Geschreven door Tony.aan.de.wandel