Als ik mijn ogen open doe hoor ik buiten iemand de autoruit schoonkrabben. Ik kijk uit het raam en zie een witte laag rijp over de velden. Het heeft afgelopen nacht weer een aantal graden gevroren, wij hebben het bloedheet gehad op onze kamer.
Er zat vloerverwarming in die we helaas niet zelf konden regelen, maar desondanks altijd beter dan in een tentje in de vorst.
Voor ons maakt dat natuurlijk niets uit maar we moeten toch ook een beetje aan Ayla denken...
We zijn lekker vroeg op pad, de route van vandaag is lang. De eigenaar van het enige eethuis van Mirbach wist te vertellen dat de route wel lang maar niet echt zwaar is dus we gaan er maar voor.
We lopen langs de bevroren velden onder een strak blauwe lucht, dat belooft een mooie dag te worden, als we op een 75 meter afstand een hert op zien springen en richting de bosrand lopen.
Ayla heeft het ook gezien dus maar snel aangelijnd, de velden zijn hier best groot en glooiend, ze had denk ik best een hele tijd achter het beest aan kunnen rennen.
De eerste paar kilometer lopen we, bij uitzondering, een keer naast elkaar.
Manita heeft "loopondersteuning" gekregen, de riem van Ayla zit aan haar heupband vast en Ayla loopt voorop!
We zien vandaag weinig of geen andere wandelaars. De afgelopen dagen hebben we vaak dezelfde mensen gezien die ook de Eifelsteig wandelden maar nu zien we niemand.
Totdat we in de verte iemand op een bankje zien zitten.
Als ik dichterbij kom zie ik een man, diep weggedoken in zijn jas en met zijn muts ver over zijn hoofd. Hij heeft een oude fiets naast het bankje staan en als ik bij hem ben vraagt hij mij in gebrekkig Duits hoe hij in Keulen moet komen. Ik vertel dat ik geen idee heb, ben een toerist op doorreis.
Als we een tijd later achterom kijken zit jij nog steeds in dezelfde ineen gedoken houding. Dit was zeker geen toerist...
We komen langs een schuilhut waar wel 40 man in zou kunnen slapen, ik had deze gisteren op de kaart wel gezien dat er een schuilhut zou zijn maar helaas kun je niet zien om wat voor uit het gaat. Als we dus gisteren nog een paar kilometer doorgelopen hadden was dit een perfecte plek geweest om te slapen.
De Eifelsteig is een Premium Wanderweg, voldoende overnachtingsplekken, goed begaanbare paden en wegen en goed gemarkeerd. Even voorbij de schuilhut wijst een bordje ons naar rechts.
We lopen een mooi pad langs de bosrand tot ik in de verte een weg zie. Ik kijk op mijn GPS om te zien welke weg dit is en schrik, we zijn ruim 500 meter de verkeerde kant opgelopen!
Dan maar weer 500 meter terug naar het bordje. Blijkt een of andere grapjas het bord te hebben verdraaid, dus een extra kilometer voor ons op deze toch al lange dag...
We lopen nog langs een waterval waar veel Nederlandse toeristen rondlopen, het is tenslotte meivakantie.
Hier rusten we wat uit en maken koffie van Kelly, Ayla ploft op het gras en gaat slapen.
We merken alle drie dat 20 kilometer goed te doen is maar alles daarboven toch extra inspanning vraagt.
Op de kaart hebben we net voor het dorp twee grillplaatsen gezien waar we zouden kunnen kamperen. Als we bij de eerste aankomen staat er een auto, deze plaats ligt ook wel erg zichtbaar vanuit het dorp.
Dan maar door naar de tweede maar die blijkt er niet te zijn, of we hebben er een gemist, dus we lopen zo het dorp binnen.
Dan maar weer ergens een kamer zoeken en in een goed bed slapen.
Morgen gaan we naar Gerolstein, daar is een camping als het goed is en blijven we twee dagen.

Geschreven door Tony.aan.de.wandel