Na de flinke wandeling van gisteren hadden we geen puf meer om het kasteel hoog op de berg nog te bezoeken.
Dus vanmorgen, na een klein ontbijtje, alles opgeruimd en de camper buiten de camping geparkeerd, op naar het kasteel.
We lopen richting dorp en tourist office, ik kijk nog even binnen of de leuke dame er weer zit en ik stiekem een foto kan maken.
Helaas heeft een collega vandaag de taken overgenomen...
Langs de oevers van de Seine meren grote cruiseschepen aan van 120 meter lang.
De passagiers gaan in een dorpje waar het schip aanmeert bijna allemaal de wal op om de plaatselijke bezienswaardigheid te bekijken.
Dus zo ook het Chateau Gaillard.
Volgens de verhalen een burcht gebouwd door of in opdracht van Richard Leeuwenhart, de toenmalige koning van Engeland.
Het hele complex is in slechts twee jaar gebouwd, zelfs de ruïnes zijn nog indrukwekkend.
De burcht was bedoeld om aanvallen van de Fransen te weerstaan en Rouen te beschermen.
Tenminste dat is wat word beweerd, ikzelf vind Rouen best nog wel een eindje van de burcht af gelegen.
Het is dus druk bij het kasteel, groepjes Zwitsers en Duitsers lopen samen met een gids om de restanten van de burcht.
Als je entree betaald mag je het restant van de binnenburcht nog bekijken maar gezien de drukte slaan we deze keer over.
De broer van Richard Leeuwenhart heette Jan zonder Land, zo was er ook nog Karel de Kale, en Hendrik de Stoute. Namen die tot de verbeelding spraken. Nu hebben we Wilem Alexander...
Voor vandaag heeft Manita een toeristische route uit een boekje gepland. Het is maar een korte afstand naar Lyons la Foret waar we een camping hebben gevonden. Het dorpje staat ook op de lijst van 100 mooiste dorpjes van Frankrijk.
Na het kasteelbezoek rijden we eerst even langs de boulangerie, gisteren zag Manita daar heerlijk belegde baguettes liggen, lekker voor de lunch.
Helaas, op woensdag gesloten.
Dan maar door, we passeren nog diverse dorpjes maar in geen van allen is iets van een winkel te bekennen dus niks lekkers voor de lunch.
We rijden naar een mooi uitzichtpunt hoog boven de Seine. Geen lekker belegde baguettes maar noodles soep met wat eieren erdoor geklopt. Smaakt ook heerlijk en de magen zijn weer gevuld.
Langs de route ligt ook nog een oude abbaye, een oud sisterijns klooster wat de moeite van een bezoek waard is.
Vanaf de hoofdweg zien we de torens al liggen, denken we.
De bordjes volgen dan maar, nee hoor die wijzen ons een andere richting op dan waar we de torens zagen, de abbaye ligt echt de andere kant op.
Als we aankomen is de poort nog dicht, volgens internet zou het klooster om 14 uur open gaan.
Maar helaas in september is het alleen open op drie vrijdagen, en vandaag is het woensdag....
Dan maar op zoek naar die torens die we hebben gezien. Volgens maps ongeveer 1 kilometer lopen, goed te doen en dan kan Ayla mooi even opdrogen, die was in de beek gesprongen.
Als we het gebouw naderen snappen we nog steeds niet wat het voorstelt, een kerk, een aquaduct, een kathedraal?
Onze weg wordt echter versperd door een poort met hangsloten, we zouden er wel tussendoor of langsaf kunnen maar dichtbij staan ook woonhuizen.
Dan komt er een auto aanrijden, Manita rent terug en vraagt of we een kijkje mogen nemen.
Niet dus, gesloten voor publiek.
We vragen nog wat het voor gebouw is, een usine, fabriek, vertelt de man, en verboden terrein te gevaarlijk...balen.
Als we terug zijn bij de camper rijden we via de andere kant langs het gebouw.
We worden aangenaam verrast door de aanblik van deze oude fabriek.
Het is een katoenweverij, gebouwd in 1857 in een Engelse neogothische stijl.
Met de bogen en zuilen doet het wel een beetje denken aan een oude kerk of klooster, de verassing van de dag.

Geschreven door Tony.aan.de.wandel