Wat was gisteren een zware saaie dag!
Het begon leuk door een landschap wat ons aan Luxemburg deed denken maar al snel kwamen we in dichte naaldbossen.
Tel daarbij op totaal geen uitzicht links en rechts, lange boswegen en heel veel klimmen, Dan weet je hoe we ons voelden.
We waren alle drie blij toen Neroth in zicht kwam, we hadden geen puf meer om de bezienswaardigheid van het dorp te bekijken " das Mausefallenmuseum "!
In het verleden was er niet veel werk in de Eifel dus de vrouwen van Neroth begonnen zich te bekwamen in het buigen van ijzerdraad. Er werden onder andere muizenvallen gemaakt maar ook nog veel andere huisvlijt variërend van pannenonderzetters tot pureestampers.
De mannen van het dorp trokken als marskramer door Duitsland om de door de vrouwen vervaardigde artikelen aan de man te brengen, we hebben wat foto's gezien van de koopwaar en ik kan me zo maar voorstellen dat de mannen lange tijd van huis waren.
We hebben in ieder geval wel de specialiteit van hotel besteld, " mausefallplatte".
De wandeling van vandaag belooft beter te worden dan gisteren, volgens de kaart meer open stukken en minder bos.
We lopen in het begin flink omhoog door een loofbos. Omdat er nog niet veel blad aan de bomen zit hebben we nog mooie doorkijkjes over het land. We komen door een stuk bos wat men na de orkaan Xynthia van 2010 heeft laten liggen om te laten zien wat voor effect zo'n orkaan heeft, het valt niet mee om te limbo dansen onder de omgevallen bomen met een grote rugzak...
Het is mooi te zien hoe de natuur zich de afgelopen weken heeft ontwikkeld. Overal waar we kijken zien we jong groen tussen de dorre bladeren die de bodem bedekken heen glippen.
De brem staat volop in knop, ik denk dat we over een week overal gele bloemen langs de paden en hellingen zullen zien.
We lopen over een open veld waar boven ons twee roofvogels zweven op de opstijgende warme lucht.
Plots duikt er een naar beneden en grijpt in de vlucht een muis of een ander klein dier wat zich veilig waande tussen het opschietende gras.
We klimmen vandaag ook weer flink, over kronkelende bospaden en keien, kaalgelopen boomwortels en af en toe een steil stukje dat ons het zweet op het voorhoofd doet verschijnen, bereiken we de verschillende toppen, maar dit is veel minder inspannend als gisteren.
In Daun doen we inkopen, brokken voor Ayla en koffie voor ons, en eten we een gekocht broodje voor de deur van de supermarkt.
In het kuuroord van het dorp kunnen we onze voeten en armen nog aan een heilzaam bad onderwerpen, schijnt heel goed te zijn voor de doorbloeding maar we slaan deze keer over.
Ons pad voert ons verder naar de beroemde "Maaren", kraters ontstaan doordat het magma op zijn weg naar het oppervlak in contact kwam met het koude grondwater.
Hierdoor ontstond een gigantische explosie, het puin werd omhoog geslingerd en viel als een wal om de opening neer waarna de opening weer instortte.
De drie Maaren waar wij langs lopen hebben zich met water gevuld en vormen zo een soort meer, het diepste is 51 meter.
We hebben een camping aan de rand van een Maar met een mooi uitzicht over het water.
Vanavond zijn Jurgen en Yvonne met de kinderen nog even op bezoek geweest vanuit hun vakantieverblijf in de buurt van Trier.
Samen gezellig gegeten in het restaurant bij de camping en ons nachtverblijf bekeken, ons op zonnewarmte verwarmde tentje waarin we de komende dagen zullen verblijven.

Geschreven door Tony.aan.de.wandel