De stad is opgeruimd als we het Ostello verlaten na een "goed" ontbijt, 1 kopje koffie en twee stukken chocolade gebak...
We horen dat er twee routes naar Vetrella zijn, een korte variant met een zijsprongetje naar Etruskische graven en een weg die in de tufsteen is uitgehouwen, of de iets langere die door een schaduwrijk bos loopt.
We kiezen dus voor de eerste, en met 25 graden en heel weinig schaduw niet echt fijn om te doen.
Maar goed, we hebben de graven gezien, compleet ingepakt in plaatstaal en draadglas, geen succes en foto waard. De uitgehouwen weg was aardig maar dit soort wegen hebben we al zo veel gezien.
Verwend? Verzadigd? Ik weet het niet maar de route is geestelijk en lichamelijk zwaar, we moeten onszelf oppeppen om het einde te halen.
Te weinig gegeten vanmorgen en drukkend warm maar we hebben het weer gehaald!
Het is fijn iedere dag hetzelfde ritme te hebben. Vroeg opstaan, rugzak inpakken, ontbijt en koffie en broodjes voor onderweg en weer de ene voet voor de andere.
Op naar weer een nieuwe uitdaging, maar elke dag lopen vergt wel wat van ons lichaam.
Mijn kuiten en benen zijn inmiddels wel aan de kilometers gewend maar lopen is best eenzijdig. Mijn armen en bovenlichaam zijn flink wat in volume afgenomen, dus dat wordt straks weer hard in de tuin werken om de spiertjes weer wat te trainen.
Maar elke stap brengt me dichter bij hetgeen ik al zo lang heb willen doen, een voetreis naar Rome.

Geschreven door Tony.aan.de.wandel