We verlaten de stad onder de poort met het opschrift dat we nog 100 kilometer zijn verwijderd van het graf van Petrus.
Het einddoel van onze trip, waar we, na ruim 2000 kilometer te hebben gelopen, het Piazza San Pietro in Rome bereiken.
De laatste dagen gaan de gesprekken met medepelgrims meer en meer over het eindpunt van je reis.
En dan, wat ga je doen, ben je veranderd door de reis, heeft de trip je gebracht waar je op hoopte, zou je nog een camino doen?
Allemaal dingen waar ik de afgelopen tijd natuurlijk over heb nagedacht en gemijmerd, maar voorlopig eerst maar eens in Rome zien te komen..
Volgens de app krijgen we twee hoogtepunten te zien onderweg vandaag.
Als we de poort uit zijn klimmen we omhoog en hebben een geweldig uitzicht over het landschap dat als een lappendeken voor ons ligt. Gelukkig heb ik geen last meer van mijn knie, vandaag een rustig dagje vooral heuveltje af.
Een van de hoogtepunten is de oude Via Cassia, een oude Romeinse weg aangelegd in 300 voor Christus en nog buitengewoon goed bewaard. Iets bouwen kon je wel aan de Romeinen overlaten.
Voor het tweede hoogtepunt heb ik iets aangedaan wat ik deze trip nog niet heb gebruikt, mijn zwembroek.
We komen namelijk langs oude thermale baden waar we natuurlijk gebruik van willen maken. Als we bij de baden aankomen zien we geen ingang, de parkeerplaats is al door planten overwoekerd.
Even verderop kunnen we door het veld langs het hek waar al een gat in zit, helaas net niet groot genoeg voor ons en de rugzak. Maar Michiel heeft ook nog iets niet gebruikt en met dit stukje gereedschap wordt de opening iets ruimer.
Maar helaas, de baden staan leeg, de locatie is 2 jaar geleden gesloten. We nemen voor het gevoel toch maar plaats in een van de baden en eten ons broodje op.
Jammer, op internet zagen de baden er fantastisch uit en we hadden ons graag in het warme water laten zakken. We fantaseren nog wat om de zaak te kopen en weer op te knappen, helaas zijn er al onderhandelingen met de gemeente en een andere partij...te laat.
Het weer slaat om, het is al de hele ochtend broeierig warm en de lucht trekt dicht.
Als we net Viterbo binnen komen begint het te regenen, niet hard genoeg voor een regenjas maar wel om even te schuilen en de regenhoes om de rugzak te doen.
Even verderop schuilen we nog een keer, gaan door de poort de oude stad binnen en zien Gary en Adam op een terras.
We kunnen pas om 15.30 uur ons Ostello binnen, dan maar eerst wat drinken en eten.
De oude stad is geweldig, alsof je zo de middeleeuwen inloopt.
Smalle straatjes geplaveid met grote stenen, oude gebouwen en kerken, huizen die met een bruggetje over de straat met elkaar zijn verbonden, een Palazzo waar het langste conclaaf ooit heeft plaatsgevonden, een omgeving alsof je midden door een kasteel of burcht loopt.
En dan is er vandaag ook nog een middeleeuws festival met mensen in klederdracht, kraampjes en volop activiteiten.
De oude stad leeft zoals in de oude tijden, we wandelen met zijn vieren wat rond, gaan lekker buiten eten en voelen ons gelukkig....

Geschreven door Tony.aan.de.wandel