Ne de nacht in een ietwat muffige slaapzaal te hebben doorgebracht, maar ja wat wil je als je in een eeuwenoud klooster slaapt, vanochtend weer vroeg op pad.
Helaas is de was nog niet helemaal droog maar ja, de kleding wordt onderweg toch nat
Is het niet van de regen dan is het wel van het vocht dat we zelf verliezen.
Voelt wel fris aan, een nat T-shirt op de blote huid 's morgens vroeg...
We hebben de routes wat anders verdeeld om toch een beetje aan de kilometers te komen, vandaag lopen we naar Lucca.
Een rustige wandeling met een paar klimmetjes over toch wel moeilijke rotspaden. Helaas heeft het gebed van de zusters gisterenavond niet geholpen.
De lucht betrekt en de eerste druppels worden al gauw een echte bui. Dan maar de regenjas aan, en dit net voor een pittige klim..
Boven aangekomen puffen en zweten we van de inspanning en de warme jas, maar de regen stopt en de jas kan weer opgeborgen.
Ik moet opletten niet uit te glijden en ik heb dan nog wél profiel onder mijn schoenen, die van Michiel beginnen al aardig glad te worden. Wie weet redden ze het nog tot aan Rome..
Het Toscaanse landschap is afwisselend en verbazend groen. We lopen door dichte loofbossen en bamboebossen, over rustige grindpaden en dorpsweggetjes.
Af en toe langs een wat drukkere weg maar het is goed te doen.
We lopen richting Lucca via een mooie route langs een rivier en niet eindeloos via de buitenwijken.
Zodra we door de poort Lucca binnen wandelen is het druk en toeristisch, we vinden ons Ostello en na het verplichte douchen en kleren spoelen lopen we de stad weer in. Op een terras drinken we ons verdiende biertje en kijken de eerste helft van de wedstrijd Nederland-Oostenrijk.
Om 19.30 uur worden we terug verwacht voor een rituele voetwassing door de twee vrijwilligers in het Ostello en om 20.00 uur gezamenlijk eten. Terwijl de man, inmiddels met een omgeslagen cape, een gebed op zegt word een van onze voeten door de vrouw gewassen en zelfs gekust.
Het gaat zo snel, en een beetje overdonderd, dat ik helemaal vergeet de wassing van Michiels voet op de foto vast te leggen....gelukkig zijn we wel gedoucht, ik weet niet of het ritueel zonder wel doorgegaan zou zijn.
De maaltijd die we samen met een Italiaanse kamergenoot en de vrijwilligers eten is heerlijk, pasta uit de oven, stukjes kip met rozemarijn en citroen, een simpele salade met tomaat, lekkere kaas en een appel en koffie na.
We proberen zo goed als het gaat te verstaan waar het gesprek over gaat en zelf ook wat te vertellen.
Zoals bekend praten Italianen veel met hun handen, dat hoort er gewoon bij..
Maar wat ik niet wist is dat deze gebarentaal door heel Italië hetzelfde is, ik heb het nog gevraagd maar er is helaas geen gebarenboek voor...

Geschreven door Tony.aan.de.wandel