Gisteren was de route al iets mooier dan de afgelopen dagen maar vandaag heeft alles goed gemaakt.
Het dorp uit en direct de natuur in. We besluiten vandaag de markering van de VF te volgen in plaats van de route op de GPS.
We klimmen gestaag naar Monte Valoria waar ons een prachtig panorama wacht, je zou zelfs bij helder weer de Middellandse zee moeten kunnen zien.
Het pad naar boven is rotsachtig en bezaaid met paardenpoep, er lopen hier nog wat wilde paarden rond. Echt wild zijn ze niet, ze hebben zelfs een bel om de nek, maar het verhaal is leuk...
Boven op de top op ruim 1240 meter kijken we 360 graden rond, een prachtig uitzicht maar helaas is het te heiig om de zee te zien. Maar het blijft mooi.
Iets verder naar beneden komen we bij Passo del Cisa, het punt waar we de Appenijnen oversteken en Toscane binnen wandelen.
Over eeuwenoude paden en gehuchtjes waar de tijd heeft stilgestaan vervolgen we de route. We moeten ruim 750 meter afdalen maar telkens als we iets naar beneden gaan is er bij de volgende bocht weer een klim omhoog. Zo komen we nooit beneden....
Frank loopt met ons mee maar is langzamer dan wij, maar als wij pauzeren haalt hij ons weer in.
Voor hem fijn te weten dat er iemand in de buurt wandelt, als je alleen bent en er gebeurt iets....
De afdaling naar Pontremoli is steil en slingert over een pad tussen opgestapelde muurtjes, de stenen waarover we lopen zijn gladgesleten door de vele voeten die hier voor ons al zijn gepasseerd.
Vanavond slapen we in een oud Capucijnerklooster, ieder heeft een eigen kamertje compleet met wastafel en een burootje om je memoires aan op te schrijven.
En natuurlijk een kruisbeeld boven het bed...

Geschreven door Tony.aan.de.wandel