Na de drukte van Smogen wandelen we vandaag vanaf de camping richting stad. In drie jaar is hier door vrijwilligers een schitterend houten pad aangelegd over de rotsen langs de kust. Compleet met rustbanken, luie ligstoelen en zelfs een duikplank. We lopen er een stukje op maar springen geen van tweeën, zwembroek vergeten...langs verschillende strandjes met toiletten, picknickbankjes en een grillplaats, en allemaal even netjes. Het valt toch wel op dat de Zweden veel waarde hechten aan een net geharkt tuintje, onkruid geplukt en de grasmat keurig gemaaid. Bijna nergens zien we afval langs de weg, hoe anders dan in Nederland.
En wat een verademing als we de stad inlopen. Hoewel ook hier, net als in Smogen, een mooie jachthaven is zijn er geen hordes mensen en toeristen die over de steigers langs de haven lopen. Lyskill heeft dan ook niet, zoals in Smogen, grote publiekstrekkende outletstores waar je met wel 70% korting dure merkkleding kunt kopen. Als je met een grote boot wil varen zul je toch ergens op moeten bezuinigen, dus dan koop je je Gant shirt of Pelle trui in Smogen.
Nee, in Lyskill is het lekker rustig. We lopen door het oude centrum, bekijken de kerk en eten een broodje bij de haven. Een brutale meeuw probeert een steeltje frites te gappen dat bij Ayla op de grond is gevallen maar durft toch niet goed. Totdat er een andere meeuw met een duikvlucht het steeltje van de grond pikt...
We merken wel dat Ayla ouder begint te worden, als we terug zijn bij de camper slaapt ze de hele middag. Als we 's avonds nog een korte wandeling maken valt het op dat ze probeert zo veel mogelijk op gras te lopen. Ik kijk haar pootjes na maar kan zo niks zien...morgen maar weer rustig aan doen.

Geschreven door Tony.aan.de.wandel