In de oudheid waren er badhuizen en openbare toiletten. Die waren niet alleen bedoeld om jezelf te wassen of om je behoefte te doen.
Internet bestond nog niet dus waren deze plekken de uitgelezen plaats om met mannen onder elkaar te discussiëren over de wereldpolitiek, de ontwikkelingen op de financiële markt, de paardenrennen en, meer lokaal , wie zou er dit jaar tot mooiste van het dorp worden verkozen.
Toen ik me gisteravond naar de toiletten begaf nam ik mezelf voor om, net als in de oudheid, eens een goed gesprek met mijn buurman aan te gaan.
Ik koos voor de middelste deur en net toen ik alle moed had verzameld om het gesprek te beginnen hoorde ik links naast me :" Heb je dat gelezen van Katja Schuurmans, niet normaal toch wat die nou weer heeft meegemaakt".
" Nee meid vertel", hoorde ik aan de rechterkant.
Blijkt dat op deze camping de badhuizen, in tegenstelling tot de oudheid, wel gemengd zijn...
Vanaf de camping zijn we richting Benouville gelopen en hebben daar de GR 21 opgepikt richting Etretat.
We lopen door het glooiende landschap, een paar weken geleden stonden de velden nog vol met graan. Het moet een bonte deken zijn geweest van maïs, bieten en heel veel graanvelden. Van de krijtrotsen is nog niks te zien totdat het pad naar beneden duikt en we de steile kliffen zien.
Het pad loopt af en toe, voor mijn idee, vrij dicht langs de rand, het gaat hier 100 meter steil naar beneden. Ik hou Ayla maar aan de lijn en vraag Manita of ze ook niet zo dicht bij de rand wil gaan kijken.
Het is drukker geworden op het pad als we plots de beroemde rotsen zien. De lucht in de verte wordt steeds donkerder en dreigend en net als we onszelf hebben getrakteerd op een kop meegebrachte koffie barst de hemel open en gutst de regen omlaag.
We lopen naar het kerkje wat op de kliffen is gebouwd en staan uit de wind met onze paraplu's te schuilen, helaas hebben we voor Ayla geen regenmutsje meegenomen..
Als we verder lopen klaart het weer op, de zon breekt door en na een korte wandeling en een broodje in Etretat besluiten we via een oude spoorbaan terug te lopen naar de camping.
De spoorbaan hadden we vanochtend al gezien en is alleen in gebruik voor een velotrain, een fiets op rails.
Het lopen over het spoor en de bielzen is zwaar, heb zoiets in Albanië ook al eens mogen doen, dus bij de eerste gelegenheid gaan we van het spoor af de weg weer op. Heeft toch wel enkele kilometers geduurd...
Net nog even een spelletje met de ballen gedaan, Ayla vond het ook heel leuk en rende achter de ballen aan, volgens mij is het gelijkspel geworden.

Geschreven door Tony.aan.de.wandel