De brokken van Ayla zijn op, dus na het opzetten van de tent loop ik naar de dichtstbijzijnde supermarkt. 20 minuten heen, dan nog 20 minuten door de gigantische winkel op zoek naar onze boodschappen en dan weer 20 minuten terug. Het is drukkend warm, het zweet staat op mijn voorhoofd als ik op de camping terug kom en ik op het terras neerplof.
Manita heeft al een appje gestuurd waar ik blijf en komt na mijn antwoord samen met Ayla ook bij mij zitten. We bestellen eerst maar een biertje en een wijntje en proosten op mijn verjaardag. Eten kunnen we op de camping, we hebben ook geen zin meer om Limburg in te gaan. Na het eten nog een biertje, nog even met Ayla gewandeld en dan naar bed.
We staan weer op tijd op, het wordt weer warm dus gaan we vroeg op pad.
Langs de Lahn in Limburg zien we iets aparts. In Nederland hebben we bierfietsen maar hier hebben ze barbecue bootjes.
Het is een korte route naar Runkel, de meeste tijd door het bos maar ook regelmatig door open terrein waar de zon vrij spel heeft.
We komen vroeg aan op de camping waar ook een kanoverhuur zit.
Het is een drukte van belang, her en der staan tenten verspreid over het terrein.
De man bij de receptie heeft nu geen overzicht en vraagt of we over een uurtje terug willen komen.
Dan maar eerst een kop koffie in de schaduw en wat uitrusten.
Onze vrienden Michiel en Mariana komen vandaag op bezoek en na me te hebben aangemeld bij de receptie zoeken we een geschikte plek om twee tenten op te zetten.
Rond half twee komen ze aan op de camping, zetten hun tent op en drinken we wat.
De kanoers van vanochtend komen terug van hun tocht en verspreiden zich over de camping waar steeds meer tenten komen te staan.
We lopen richting dorp om het oude centrum te bekijken, er staat een oude burcht en mooie vakwerkhuizen.
Bij een restaurant kunnen we nog niet terecht, gaat pas over een uur open dus lopen we nog wat rond en gaan op een bank aan de rivier zitten.
Hier zit ook een deel van de oudere bevolking van het dorp onder het genot van een biertje de laatste roddels door te nemen.
Bij het restaurant eten we op een binnenplaats van een oude stokerij.
De man die ons bedient komt in eerste instantie heel nors over maar heeft toch een hele leuke vorm van humor.
Als we terug komen bij de camping lijkt het wel een festival, overal staan tenten en tentjes, er rennen kinderen rond en hier en daar zijn al kampvuren ontstoken.
Het belooft een gezellige avond te worden.
Ayla heeft gisteravond trouwens ontdekt dat ze zelf de tent uit kan, gewoon onder het doek door. Hopelijk blijft ze vannacht gewoon binnen....

Geschreven door Tony.aan.de.wandel