Omdat het landgoed wordt gerund door een aantal jonge mannen trekt dit, zeker in de weekenden veel jongeren uit de omgeving die gezellig buiten bij de bar hangen.
Als ik met Ayla een rondje maak zie ik een bord met "vuur" en een pad waarlangs,aan palen opgehangen, flessen gevuld met lampolie je de weg wijzen naar de vuurplaats.
Verderop staat een bord met " ook vuur", ook hier eenzelfde pad naar een andere plek waar het hout ook hoog opgestapeld ligt.
Helaas is er geen vuur vanavond, was anders wel gezellig geweest. Omdat we op Girtenmuhlen niet kunnen eten lopen we richting het restaurant waar een van de jongens ons naar toe heeft gewezen.
Ongeveer 10 minuten lopen zou het zijn maar ons kennende lopen we weer eens verkeerd. Of zou ik het niet goed hebben gehoord...Als ik ergens de weg vraag blijkt dat we helemaal de verkeerde kant opgelopen zijn en bovendien begint het wat te regenen.
De man die ons de weg wijst heeft zelfs medelijden met ons, ik denk dat als we Ayla niet bij ons hadden hij ons wel had willen brengen!
Als we uiteindelijk bij het restaurant aankomen mag Ayla niet binnen, dit is in al de weken dat we onderweg zijn de eerste keer. We mogen haar wel in een aparte ruimte leggen, want buiten in de regen vonden ze toch ook wel zielig en wij genieten van een stevige maaltijd.
Het voordeel van maar 1 overnachtinsplek en maar 1 plek om wat te eten is dat we geen keuze kunnen of hoeven te maken.
Het fijne van het volgen van een route is dat je ook daarin geen keuze hoeft te maken, je volgt gewoon de markering tot aan de volgende stop. Je hoeft onderweg niet te kiezen wat je eet, je hebt brood bij je, kaas en ham, en soms eet je een noodle soep. Je zet koffie als je zin hebt en anders drink je water.
Je hoeft ook niet te kiezen welke broek of welk shirt je aan zal doen, schoenen zijn ook al weken dezelfde. Alleen 's avonds als je bent gedoucht wil je wel iets anders aan maar daarin is de keuze ook niet enorm, je draagt uiteindelijk je hele garderobe op je rug...
We komen na een rustige wandeling door een glooiend landschap met fantastische wolken aan in Mettlach, de stad waar sinds medio 1700 tot heden de fabriek van Villeroy en Boch is gevestigd.
De fabriek is gevestigd in een oude abdij en het lijkt wel alsof de rest van de stad, of eigenlijk dorp, daar omheen is gebouwd.
In sommige straten zien we nog iets terug van de glamour van weleer, mooie huizen met prachtige gevels waar de hoge heren van de fabriek woonden.
Het centrum helaas heeft niet veel om het lijf, of je moet op koopjes uit zijn.
Het enige wat we zien zijn restaurants, ijssalons en outletstores, veel outletstores. We kunnen bijna niet kiezen...
Als we later op de avond in een klein Italiaans restaurant hebben gegeten hoeven we weer niet te kiezen, er is alleen Tiramisu als nagerecht.
Wandelen is toch zo makkelijk.

Geschreven door Tony.aan.de.wandel