We lopen via een korte route naar het dorp voor de noodzakelijke inkopen.
Het valt op dat veel plaatsen in de streek een straatnaam hebben die naar een spoorlijn is genoemd.
Am Bahnhof, Bahnhofstrasse, zum alten Bahnhof...
Er heeft hier in vroeger tijden een spoorlijn gelopen, verschillende oude stationsgebouw herinneren hier nog aan,
De spoorlijn zelf is omgetoverd tot fietspad wat de eerste kilometers van de route onze weg is.
We hebben het goed gepland, een rustige dag van 12 kilometer tot Grimburg waar als het goed is een hotel bij een kasteelruine op ons wacht. Geeft ons mooi de tijd de ruïne op ons gemak te bekijken.
Onderweg kijk ik even op de website voor het adres en zie tot mijn schrik dat maandag en dinsdag rustdag is, gaat het dus niet worden.
Alternatief is 9 kilometer verder naar een ander hotel maar deze heeft dinsdag rustdag.
Planning is goed voor elkaar....
We zien op de kaart een paar kilometer verderop een schuilhut in het bos en besluiten daar maar te gaan kijken.
Een paar kilometer later lopen we boven een alpenwei, maar dan in Duitsland dus een Wiese, en zien een bordje met mes en vork, een Almhutte!
We hebben nog wel trek en ploffen op het terras. Manita praat wat met de eigenaresse over de rustdagen van de hotels in de buurt en dat we nog een plek zoeken voor de nacht.
Spontaan biedt ze aan ons tentje maar ergens op een vlak stuk meer te zetten, soms heb je niet meer geluk nodig.
We zitten op het terras in de zon, de telefoon ligt aan het zonnepaneel, en we bestellen soep, een wijntje en een biertje.
Hebben het weer gehaald voor vandaag.
Het terras is druk bezocht, er zitten veel Duitsers aan het bier hoewel ze met de auto zijn.
Aan het dialect dat ze spreken kunnen we geen touw vastknopen.

Geschreven door Tony.aan.de.wandel