De zegening van gisteravond heeft niet veel geholpen, we horen de regen op de tent tikken als we wakker worden.
We ruimen de tent op en drinken een kop koffie, met dank aan Kelly...
Bijna twee dagen in Trier, flink door de stad geslenterd en veel gezien, Trier kunnen we afvinken.
We lopen door een nog slapende stad richting het beginpunt van de Saar hunsruck steig, gaan omhoog door wijngaarden en oude paden.
Het valt ons op dat de natuur nóg groener is geworden, kan natuurlijk ook komen omdat we de afgelopen dagen alleen maar steen en asfalt hebben gezien, afgezien van de groenvoorzieningen en parken natuurlijk.
De brem bloeit, langs het pad staat het fluitekruid met zijn witte bloempjes en bij de meidoorn zal het ook niet lang meer duren voordat we zijn bloemen en geur kunnen bewonderen.
Het is druilerig warm weer, boven de stad en heuvels hangt een nevel die, omdat het niet waait, voorlopig zal blijven hangen.
Na weer een flinke klim hebben we het warm, de jas gaat uit en we lopen in shirt met korte mouwen.
Helaas van korte duur, al snel begint het te regenen. En dan ook van die echte regen waar we toch écht wel de poncho voor nodig hebben.
Op zich niet zo'n probleem, als je iets al een keer hebt gebruikt is het makkelijker om dat nog maar een keer te doen...
De markering van dit pad is even wennen, als je twee weken de Eifelsteig hebt gevolgd moet je nu uitkijken naar een ander bordje. Het lastige is dat er diverse rondwandeling over de steig gaan die dezelfde markering hebben maar dan net in een andere kleur.
Ik denk dat we er in Perl wel aan gewend zullen zijn, het bordje stuurt ons nu in ieder geval een trapje op met gladde stalen sporten om een muurtje van ca 1 meter hoog op te klimmen. Dit gaat Ayla met haar rugzak niet lukken, maar wat een hond.
Één commando "hoog" en ze staat er al bovenop.
Een stuk verderop besluiten we toch maar even te stoppen, Ayla is drijfnat.
Als we een bankje hebben gevonden komt ze tussen mijn benen zitten, ze wil ook wel schuilen, en kan ik de poncho ook over Ayla heen hangen.
Om drie uur komen we bij het hotel en hangen onze natte spullen in een mooie droge ruimte. Ayla eet nog wat brokken, wij gaan beneden wat drinken en als Manita een half uurtje later onze boeken gaat halen ligt ze languit op bed te slapen.
Maar goed dat we er van tevoren een deken op hebben gelegd, we hebben haar wel een beetje afgedroogd maar echt schoon was ze niet. ...

Geschreven door Tony.aan.de.wandel