Nadat we hebben ingecheckt in het hotel in Kordel nemen we een douche en lopen zonder Ayla wat rond.
We moeten nog inkopen doen voor de volgende etappe en brokken voor Ayla.
Het dorp hebben we snel bekeken, zoals veel van de voorgaande plaatsen is ook hier niet veel te beleven.
Het restaurant van het hotel heeft helaas vandaag " ruhetag" en zijn we genoodzaakt bij de Albanese buurman te gaan eten, we bestellen een pasta Albanese stijl, smaakt ons goed na een dag flink wandelen.
De etappe van morgen is volgens de informatie zwaar, heel klimmen en dalen, een hangbrug over een groot beekdal en dan nog een heel stuk door de stad naar de camping.
Het alternatief voor deze zware wandeling is een treinreis van 20 minuten naar Trier.
Als Manita dit voorstelt is de keuze snel gemaakt stemmen ik en Ayla snel in.
We komen aan in Trier en lopen dwars door de stad naar de camping.
Als we ons hebben geïnstalleerd raak ik aan de praat met een man die vlak bij ons op de camping staat. Hij komt uit Gent en is van plan naar Istanbul te lopen maar heeft nog geen vaste route.
Ik vertel hem over de Via Dinarica van Slovenië naar Albanië en over de Via Egnatia naar Griekenland en hij wordt enthousiast. Hij heeft in ieder geval nog tot november om zijn doel te halen.
We wandelen van de camping richting de stad, ongeveer een half uurtje tot aan het oude centrum, slenteren door de straatjes en hebben laat in de middag de helft van de bezienswaardigheden gezien.
Als we op een terras in de zon zitten zien we Jurgen en Mariana voorbij lopen, de mensen uit nieuw Zeeland die we in Bruch hebben ontmoet.
We drinken wat en praten nog wat bij, wensen hen nogmaals goede reis en gaan richting camping waar we in het restaurant bij de ingang genieten van Weissbier und Rotwein, Schweine geschnetzelltes "Zurichart" mit rosti und salat. Als Nachtisch gibts Kaseplatte und ein doppelter espresso.....Und Morgen gibts wieder ein Tag.

Geschreven door Tony.aan.de.wandel